24.12.2017 07:00
του Σάββα Ιακωβίδη
Η ενότητα είναι η πιο βολική, η πιο ανέξοδη καραμέλα, μα και η πιο άθλια μέθοδος διαβουκόλησης του λαού. Θυμηθείτε: «Λαός ενωμένος, ποτέ νικημένος» ζητωκραυγάζουν, κατά καιρούς, Πρόεδροι της Δημοκρατίας και κομματάρχες.
Ο λαός, ανεξάρτητα από κομματικές, πολιτικές ή ιδεολογικές τοποθετήσεις και προσκολλήσεις, είναι έτοιμος και πρόθυμος να παραμερίσει διαφορές και να ενωθεί. Ιδιαίτερα όταν το ένστικτο εθνικής και βιολογικής αυτοσυντήρησής του τον προειδοποιεί για έσχατους κινδύνους. Παράδειγμα: Τον Απρίλη του 2004, ο λαός, από τα δεξιά μέχρι τα αριστερά, διέσωσε την Κυπριακή Δημοκρατία από το αναν-ικό τερατούργημα, το οποίο τεχνούργησαν ηγέτες του. Αυτοί βάλθηκαν να τον παραδώσουν αύτανδρο σε μια νέα Τουρκοκρατία. Ο λαός διέσωσε την Κυπριακή Δημοκρατία από τον κρατικό, πολιτειακό και εθνικό αφανισμό, ΟΧΙ ηγέτες του.
Ενώ απομένουν λίγες μόνον εβδομάδες μέχρι τις εκλογές, πάλιν η ενότητα εξέρχεται αιμάσσουσα και εξευτελισμένη από το έρκος των προεδρικών οδόντων. Τον τελευταίο καιρό, προφανώς καθ’ υπόδειξιν των επικοινωνιολόγων του, ο Πρόεδρος Αναστασιάδης και ξανά υποψήφιος για την Προεδρία, πρώτον, αποφεύγει επιμελώς να αναφερθεί στη διζωνική δικοινοτική τερατουργία και, δεύτερον, καταφεύγει επιτηδείως και μηρυκάζει κουτοπόνηρα την ενότητα. Για πολλοστή φορά καλεί όλους να ενώσουν δυνάμεις. Μιλώντας, π.χ., την περασμένη Κυριακή, στο μνημόσυνο του ήρωα της ΕΟΚΑ, Θεοδόση Χατζηθεοδοσίου, ο Ν. Αναστασιάδης, αφού επανέλαβε, δίκην κακοκουρδισμένου γραμμοφώνου, τη θέση του ότι είναι πανέτοιμος να επαναλάβει τις συνομιλίες «από εκεί που έμειναν στο Crans-Montana», κάλεσε ξανά σε «ενότητα των πολιτικών δυνάμεων» και επισήμανε:
«Όποτε ήμασταν ενωμένοι, πετύχαμε, όποτε ήμασταν διχασμένοι, το μόνο που προκαλέσαμε ήταν την καταστροφή. Και, αν, θέλουμε, πραγματικά, να τιμούμε τους ήρωές μας, όπως τον Θεοδόση Χατζηθεοδοσίου, ένα οφείλουμε να πράξουμε. Να παραμείνουμε ενωμένοι». Σε ποιους απευθύνεται ο Πρόεδρος; Πρώτα προς τους πολίτες, οι οποίοι δεν ευθύνονται για εγκληματικά λάθη των ηγετών τους. Ευθύνονται, όμως, βαρύτατα για τους ηγέτες που επιλέγουν και ψηφίζουν. Ο Ν. Αναστασιάδης μετέρχεται τα πάντα για να επανεκλεγεί, διότι θέλει «να ολοκληρώσει το έργο του». Να εννοήσουμε την τουρκοποίηση της Κύπρου και τη μουσουλμανοποίηση του κυπριακού ελληνισμού;
Δεύτερον, ο Πρόεδρος απευθύνεται στις πολιτικές δυνάμεις. Οποία αδίστακτη κοροϊδία! Οποίος πρωτοφανής εμπαιγμός! Η ενότητα πρέπει να εδράζεται σε συγκεκριμένες και ξεκάθαρες παραμέτρους. Αυτές δεν είναι άλλες από τη σωτηρία της Κύπρου, τη διατήρηση της Κυπριακής Δημοκρατίας ως υποκειμένου του Διεθνούς Δικαίου, την απελευθέρωσή της από τον Αττίλα και την απαλλαγή της από τους εποίκους με πλήρη σεβασμό των θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ελευθεριών των νομίμων κατοίκων της νήσου. Όλα τα κόμματα, πλην του ΔΗΣΥ, διαφωνούν με την πολιτική Αναστασιάδη στο Κυπριακό και σε άλλα κρίσιμα ζητήματα του τόπου.
Εξ ορισμού, ο κατ’ εξοχήν υπεύθυνος για την επίτευξη και ενίσχυση της ενότητας είναι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Αλλά, ο Ν. Αναστασιάδης είναι ο δεδηλωμένος υπονομευτής, τορπιλιστής και εμπρηστής της! Θυμηθείτε: Το 2004 εκβίαζε, εκφόβιζε και απειλούσε τους πολίτες να υποστηρίξουν το τερατούργημα Ανάν. Κατάγγειλε την Κυπριακή Δημοκρατία στην Ε.Ε. Αμέσως μετά το δημοψήφισμα, απειλούσε τους Έλληνες της Κύπρου ότι θα τους ξαναφέρει το αναν-ικό έκτρωμα και θα το επιβάλει. Δεσμεύτηκε έναντι του ΔΗΚΟ και του λαού ότι δεν θα επαναφέρει την αναν-ική τερατουργία. Επ’ αυτής συζητά με τον κατοχικό φίλο του, Ακιντζί! Δεσμεύτηκε ότι οι ώμοι τού ενός δεν μπορούν να σηκώσουν το βάρος μιας απόφασης για λύση του Κυπριακού.
Δεσμεύτηκε ότι θα προδιαβουλευόταν, θα συνδιαβουλευόταν και θα συναποφάσιζε με τις πολιτικές δυνάμεις. Αντ’ αυτών, εξευτελίζει και παραγνωρίζει το Εθνικό Συμβούλιο. Αγνοεί βάναυσα τον λαό, τον οποίο κρατεί στο σκοτάδι. Ενημερώνει, όμως, μερικές δεκάδες της αναν-ικής ομοχειρίας του. Υπερέβη τις κόκκινες γραμμές της ελληνικής πλευράς. Προέβη σε ολέθριες υποχωρήσεις. Αποδέχτηκε παραμονή όλων των εποίκων. Δηλαδή, τσιμεντώνει τη βέβαιη τουρκοποίηση της Κύπρου. Αν ο Έλληνας ΥπΕξ, Ν. Κοτζιάς, δεν αντιστεκόταν στο Crans-Montana, ήδη θα είχαμε «λύση» τουρκικών προδιαγραφών.
Ο Ν. Αναστασιάδης κατάντησε ο πλέον αναξιόπιστος, ανακόλουθος, μη σοβαρός και, άρα, ο πιο επικίνδυνος Πρόεδρος από κτήσεως της Κυπριακής Δημοκρατίας. Η προεκλογική εκστρατεία αναδεικνύει ξανά, κατά τρόπο θλιβερό, την τραγική προσωπικότητά του. Ένας πολιτικός που μεταλλάσσεται ανάλογα με το ακροατήριο: Φουστανελλάς, αλλά και ορκισμένος νενέκος. Δήθεν απελευθερωτής, αλλά και έτοιμος να παραδώσει τον τόπο σε μια νέα Τουρκοκρατία. Τάχα ρεαλιστής, αλλά και σεσημασμένος πολιτικάντης. Γι’ αυτό και οι εκκλήσεις του για ενότητα είναι το άλλο, αχώνευτο ανέκδοτο, όπως με τα κωμικά «δεσμεύομαι». Ο τόπος, όμως, δεν θέλει ανέκδοτα, αλλ’ αξιόπιστους, σοβαρούς και στιβαρούς ηγέτες για να σωθεί.
