Ο Πρόεδρος έχει ξεσπάσματα, ως αποτέλεσμα των αδιεξόδων στα οποία ο ίδιος έθεσε τον εαυτό του, αλλά και την Κύπρο. Τη μια ισχυρίζεται ότι έχει τελειώσει η πολιτική του εξευμενισμού και την άλλη, όταν πιεστεί από τους οπαδούς της, ενθυμείται το σχέδιο Ανάν, επιδιώκοντας να ηρωοποιήσει εαυτόν, ισχυριζόμενος ότι κινδύνευσε ακόμη και η ζωή του. Από ποιον και γιατί; Από ημετέρους ή από τις ξένες μυστικές υπηρεσίες που υποστήριζαν σφόδρα το σχέδιο Ανάν και τη διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας;

Όταν ο Πρόεδρος κρίνει σκόπιμο, δεν χάνει την ευκαιρία να υποστηρίξει ότι σέβεται τη λαϊκή κυριαρχία και την πλειοψηφία που ήταν εναντίον του σχεδίου Ανάν. Και όταν δέχεται κριτική για τις υφιστάμενες αποτυχίες του, εμφανίζεται αμετανόητος, ζητώντας εξηγήσεις, επειδή ο λαός δεν αποδέχθηκε τη διάλυση και τον αφανισμό του. Είναι Πρόεδρος επί οκτώ συναπτά έτη. Και αληθές είναι ότι συνέχισε με θρησκευτική ευλάβεια την πολιτική του εξευμενισμού και ήταν άοκνες οι προσπάθειές του για να επαναφέρει στο σκηνικό μια παραλλαγή του νεκρού, κατά τα άλλα, σχεδίου Ανάν. Με άλλο όνομα. Αρνήθηκε πεισματικά να προχωρήσει σε εναλλακτικές στρατηγικές επιλογές, όπως αυτή της αποτροπής. Ήταν συνοδοιπόρος με την πολιτική του ΑΚΕΛ και του Ακιντζί. Ποιος τον εμπόδισε να επιλύσει το Κυπριακό; Η Τουρκία, η ομοσπονδιακή αντιπολίτευση, που ήταν ταυτόχρονα και συμπολίτευση, ή ο ίδιος του ο εαυτός;

Κάποτε θα πρέπει ο Πρόεδρος να βάλει μια τάξη στη σκέψη του και στις θέσεις του. Και αφού βάλει τις σκέψεις του σε τάξη, θα πρέπει να απευθυνθεί προς τον λαό για να του εξηγήσει τι θέλει και τι αναμένεται να πει στον ΓΓ του ΟΗΕ όταν θα μεταβεί τον Σεπτέμβριο στη Νέα Υόρκη για να λάβει μέρος σε μια άτυπη Τριμερή. Αν δεν το οφείλει στον λαό, το οφείλει στον εαυτό του και στην υστεροφημία του. Διότι, ο χρόνος τρέχει. Και η θητεία του τελειώνει. Η τραγωδία, όμως, του Κυπριακού συνεχίζεται. Και έχει ευθύνη. Όταν γυρίσει το βλέμμα πίσω, τι θα πει στον λαό, στον εαυτό του και στα εγγόνια του; Ότι φταίνε όσοι είπαν όχι στο σχέδιο Ανάν, επειδή έσωσαν την Κυπριακή Δημοκρατία, την οποίαν ημέτεροι και ξένοι ήθελαν να εξαφανίσουν από τον διεθνή χάρτη και να αναγνωρίσουν το ψευδοκράτος ως ισότιμο συνιστών κράτος; Και οι δικές του ευθύνες; Πότε τις ανέλαβε και πώς;

Επί μακρόν, κ. Πρόεδρε, οι στήλες αυτές σας προειδοποιούσαν ότι κάθε νέο σας λάθος θα ήταν χειρότερο από το προηγούμενο. Τώρα, εδώ που έχετε φέρει τα πράγματα, θα πρέπει να σώσετε και το κράτος και την υστεροφημία σας. Και αυτό μπορεί να συμβεί μόνον εάν είστε ξεκάθαρος ενώπιον της Τουρκίας και του ΓΓ των Ην. Εθνών. Η λεγόμενη πολιτική του ρεαλισμού αποδείχθηκε πλήρως ουτοπική. Για να γίνει εφικτή, θα πρέπει να περάσουμε στη «λύση» των δύο κρατών και, εν συνεχεία, στο ένα και μόνο. Δηλαδή, στο τουρκικό. Η ομοσπονδία ήταν αυτή που άνοιξε, κ. Πρόεδρε, την Κερκόπορτα στα δύο κράτη, καθώς και η εγκατάλειψη της βασικής αρχής ότι εδώ, στη νήσο Κύπρο, υπάρχει ένα κράτος, ενιαίο, τελών υπό κατοχή. Αυτό της Κυπριακής Δημοκρατίας. Και πρέπει να απελευθερωθεί.

Συνεπώς, κ. Πρόεδρε, το ελάχιστο που μπορείτε να ζητήσετε από τον ΓΓ των Ην. Εθνών και από τους εταίρους μας στην ΕΕ είναι η απαλλαγή της Κύπρου από την κατοχή και η αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας από την Τουρκία. Γι’ αυτό δεν μας λέγατε ότι θα εντασσόμασταν στην ΕΕ; Για λύση, κ. Πρόεδρε. Και όχι για διάλυση. Αυτή, λοιπόν, είναι η τελευταία σας ευκαιρία. Από εσάς και μόνον εξαρτάται, εάν θα την χάσετε ή εάν θα σταθείτε μπροστά στον ΓΓ του ΟΗΕ και στην Τουρκία, αξιώνοντας το αυτονόητο: την απελευθέρωση της πατρίδας μας. Και ένα κανονικό κράτος. Όχι ένα προτεκτοράτο της Άγκυρας. Είστε και τολμηρός και ευφυής. Από σας, λοιπόν, εξαρτάται, εάν θα κάνατε βήματα προς τη σωτηρία ή άλμα στο κενό…

ΠΗΓΗ:https://simerini.sigmalive.com/article/2021/8/15/e-usterophemia-tou-proedrou/