16/7/2023
Γράφει ο Άριστος Μιχαηλίδης
Σκόπιμα, λέει, αποκρύβω ότι «χρήστες» είναι και οι Ελληνοκύπριοι που κατέχουν τουρκοκυπριακές περιουσίες στις ελεύθερες περιοχές. Το έγραφε ένας έξυπνος προχτές. Δεν του άρεσε το σχόλιο μου για όσους καλούν τον Πρόεδρο να δεχθεί χωρίς καμία διαπραγμάτευση, το σημείο του Πλαισίου Γκουτέρες, που στο περιουσιακό δίνει τον πρώτο λόγο στον χρήστη, δηλαδή στον σφετεριστή των περιουσιών των Ελληνοκυπρίων, για όσες περιουσίες δεν θα τύχουν αναπροσαρμογής.
Είναι και οι μέρες τέτοιες, μαύρες, σκοτεινές, της απόγνωσης, που κάνουν τα σχόλια αυτών των ετοιμοπαράδοτων να φαίνονται ακόμα πιο βαθιά στην παράνοια.
Δεν είναι καινούργιο το φαινόμενο. Το έλεγαν κι όταν πήγαιναν καλά οι συζητήσεις Αναστασιάδη – Ακιντζί και άκουγαν τον Τουρκοκύπριο να επιχειρηματολογεί για τις περιουσίες μας. Τις κλεμμένες περιουσίες μας. Υποστήριζε βασικά ο Ακιντζί πως ο ιδιοκτήτης είναι ο σημερινός χρήστης, ο σφετεριστής, και πρέπει να γίνει συμφωνία εκ των προτέρων διότι δεν πρόκειται, όπως έλεγε να φέρει στα δικαστήρια «τους Τουρκοκύπριους πρόσφυγες» ενώπιον των «παλιών ιδιοκτητών». Οι Ελληνοκύπριοι είναι οι «παλιοί ιδιοκτήτες»! Λες και ξύπνησαν ένα πρωί και σκέφτηκαν να μετακομίσουν όλοι μαζί σε άλλες γειτονιές.
Τον άκουγαν οι δικοί μας των ευθυγραμμισμένων άστρων κι έτρεχαν ξοπίσω του χειροκροτούντες και ξεροσταλιάζοντας. Ε, ναι, έλεγαν, υπάρχουν και Ελληνοκύπριοι «χρήστες» στις ελεύθερες περιοχές και γι΄ αυτό δεν πρέπει να είμαστε αρνητικοί όταν μιλάμε για τους «χρήστες» των κατεχομένων. Και συνεχίζουν να το λένε, οι αφιλότιμοι, ακόμα και τώρα που έχουν απέναντί τους έναν Τατάρ κι έναν Αρικλί να τους κοροϊδεύουν μέρα και νύκτα.
Τόσο γελοίοι γίναμε πια, που νομίζουμε ότι ασκούμε και υψηλή πολιτική με τέτοιες ασυναρτησίες. Τους πρόσφυγες, αυτούς που έφυγαν κυνηγημένοι από τα σπίτια τους για να γλυτώσουν τη ζωή τους κι όσοι δεν κατέληξαν στους προσφυγικούς συνοικισμούς μετά τα τσαντίρια, πήραν προσωρινά τουρκοκυπριακούς κλήρους για να στεγάσουν τη δυστυχία τους. Αυτούς που άφησαν πίσω τους κτήματα και ζωντανά κι εκεί που ήταν άρχοντες αναγκάστηκαν να καλλιεργήσουν ξένα χωράφια σε ξένους τόπους για να ταΐσουν τις οικογένειες τους. Αυτούς που επί πέντε σχεδόν δεκαετίες όταν τους ρωτάς από πού είσαι απαντούν με πάσα φυσικότητα: Είμαι από την Κυθρέα, προσωρινά στην Γεράσα. Είμαι από τον Καραβά, προσωρινά στη Λευκωσία. Είμαι από τη Ζώδια, προσωρινά στην Περιστερώνα… Αυτούς, λοιπόν, τους πονεμένους ανθρώπους, που δεν πίστεψαν ούτε δευτερόλεπτο ότι οι τουρκοκυπριακές περιουσίες, στις οποίες ζουν ως πρόσφυγες είναι δικές τους, η υψηλή πολιτική μας και η πανύψηλη διανόηση μας τους ονόμασε «χρήστες» για να τους εξισώσει με την παρανομία της κατοχής.
Γι΄ αυτό το ονομάζω ασυναρτησίες και δεν πειράζει αν ενοχλούνται όσοι νομίζουν ότι δεν είναι πρέπον να χρησιμοποιούμε τέτοιους χαρακτηρισμούς για την «άλλη άποψη». Διότι εδώ, δεν έχουμε να κάνουμε με την άλλη άποψη, αλλά με μια μεθοδευμένη, στρατευμένη και καθοδηγούμενη προπαγάνδα, που θέλει να μολύνει την αλήθεια με νεοφανείς όρους και δήθεν σύγχρονες πολιτικές για να δημιουργήσει τις συνθήκες εξαπάτησης ολόκληρου λαού.
Ο Ελληνοκύπριος πρόσφυγας ονομάζεται «χρήστης», όπως ακριβώς ονομάζεται και ο έποικος, που κουβαλήθηκε από την Ανατολία και με τη βοήθεια πάνοπλου στρατού κατοχής λυμαίνεται περιουσίες άλλων.
Αυτή είναι η εξίσωση της απάτης. Ακόμα και ο Τουρκοκύπριος, που έχει περιουσία στις ελεύθερες περιοχές δεν είναι το ίδιο με τον Ελληνοκύπριο πρόσφυγα. Διότι παρέδωσε τον κοτσάνι του στο κατοχικό καθεστώς και πήρε ως αντάλλαγμα την κλεμμένη περιουσία Ελληνοκύπριου. Και διότι ως πολίτης της Κυπριακής Δημοκρατίας (κοντά στις 100.000 Τ/κ έχουν ανανεωμένες ταυτότητες της Κυπριακής Δημοκρατίας) δικαιούται να διεκδικήσει την περιουσία του όποτε το θελήσει.
Δεν τον έδιωξε από την ιδιοκτησία του κανένας κατοχικός στρατός, τον έπεισε να την εγκαταλείψει η ηγεσία του υποσχόμενη καλύτερη ζωή υπό τη σκέπη της Τουρκίας. Κι αυτό δεν μπορεί να ονομάζεται προσφυγιά για να καλύπτει τις ανάγκες της μαζικής προδοσίας μας, όταν δεν είναι τίποτε άλλο παρά ο απόλυτος τυχοδιωκτισμός. Αν ο Τουρκοκύπριος διεκδικήσει την περιουσία του δεν θα βρει απέναντί του ένα παράνομο καθεστώς, έναν κατοχικό στρατό ή ένα ΕΒΚΑΦ. Ούτε θα βρει έναν σφετεριστή να αρνείται να του παραδώσει το σπίτι του. Θα βρει το νόμιμο κράτος και τη Δικαιοσύνη να τον αντιμετωπίσουν με ισονομία ως πολίτη της Δημοκρατίας και της Ευρώπης.
Ναι, μετά από μισό σχεδόν αιώνα θα υπάρχουν δυσκολίες και ανθρωπιστικά ζητήματα στη συμφωνία του περιουσιακού. Αλλά, άθλιε υποκριτή, δεν θα εξισώσουμε την παρανομία της λαφυραγωγίας με την προσφυγιά μας. Έλεος.
ΠΗΓΗ:ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ 16/7/2023
