13/1/2024
γράφει ο Άριστος Μιχαηλίδης
Σε μια επιστολή – απάντηση σε κείμενο της στήλης, ο Νεοκυπριακός Σύνδεσμος, εκφράζει όλη την υποκρισία της νεοκυπριακής νομενκλατούρας. Δημοσιεύσαμε την επιστολή τους και τους απαντήσαμε ήδη, αλλά αυτό το κείμενο αφορά ευρύτερα τη νεοκυπριακή φιλοσοφία, που μας έμπλεξε στα γρανάζια των αδιεξόδων και τώρα μας ζητά και τα ρέστα.
Προσπαθώντας ο Σύνδεσμος να παρουσιάσει τις δικές μας θέσεις στο Κυπριακό ως αντίθετες «στη συνολική ειρήνη και την επανένωση του κράτους», που επιδιώκουν δήθεν αυτοί, απευθύνουν σε εμάς ερωτήματα, για τα οποία οι ίδιοι θα έπρεπε να είναι υπόλογοι. Όπως: «Πως η ε/κ κοινότητα θα διασφαλίσει την επιβίωση χωρίς λύση στις εστίες των προγόνων της; Και τι θα γίνει όταν τα κράτη αρχίσουν το ένα μετά το άλλο να αναγνωρίζουν την “Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου”»;
Θα έπρεπε να είναι υπόλογοι μαζί με πολλούς άλλους της ίδιας συνομοταξίας, πρώτα από όλα διότι, όπως περηφανεύονται, από τότε που γεννήθηκε ο Σύνδεσμος (και ο νεοκυπριωτισμός) «μέσα στις φλόγες του πραξικοπήματος και της εισβολής» προωθούν «μια προοπτική για το μέλλον, αντί να επιμένουν στη διαιώνιση της διχοτόμησης και του μίσους». Αν κλείνουμε μισό αιώνα κατοχής χωρίς να διακρίνεται πουθενά η προοπτική για το μέλλον, πρέπει να δώσουν μια εξήγηση αυτοί που προωθούν τις προοπτικές. Οι οποίες, τελικά, μας οδήγησαν στα δύο κράτη. Όχι να μας ζητούν και τα ρέστα, επειδή τους δείχνουμε την αποτυχία τους.
Η νεοκυπριακή πολιτική του δήθεν ρεαλισμού και η νεοκυπριακή διανόηση των πρεσβευτικών πλυντηρίων είναι που μετέτρεψαν το πρόβλημα της κατοχής σε ψυχολογικό και κοινωνικό πρόβλημα δύο κοινοτήτων. Ποιο είναι το αποτέλεσμα της φιλοσοφίας τους; Αυτό που βιώνουμε σήμερα. Η πλειονότητα των Τουρκοκυπρίων να μην εμπιστεύεται τους Ελληνοκύπριους ως εταίρους σε κοινό κράτος και να επιμένουν ότι θέλουν την Τουρκία στην Κύπρο για να τους προστατεύει.
Πώς γίνεται αυτό μετά από τόσες δεκαετίες επαναπροσέγγισης και δικοινοτικών χορωδιών, κοινωνικών εκδηλώσεων, και ξεπλύματος βρόμικων εγκεφάλων; Διότι, αυτή και καμία άλλη είναι η ουσία της νεοκυπριακής πολιτικής από το 1975. Πώς γίνεται αντί οι Ελληνοκύπριοι να πείσουν τους Τουρκοκύπριους ότι δεν έχουν τίποτε να φοβούνται από τη συμβίωση, ότι όσα έγιναν τη δεκαετία του 60 δεν πρόκειται να επαναληφθούν, τουλάχιστον από την πλευρά μας, να συνέβη το αντίθετο; Έπεισαν, δηλαδή, οι Τουρκοκύπριοι τους Ελληνοκύπριους (στα σεμινάρια επίλυσης συγκρούσεων;) ότι έχουν δίκαιο να φοβούνται και γι΄ αυτό πρέπει να αποδεχθούν οι Ε/κ την τουρκική παρουσία στην Κύπρο.
Είναι λογικό να ρωτούν εμάς «τι θα γίνει όταν τα κράτη αρχίσουν το ένα μετά το άλλο να αναγνωρίζουν την “τδβκ”» όταν οι ίδιοι δίνουν υπόσταση στο κατοχικό καθεστώς και το αποδέχονται ως υπαρκτή κρατική οντότητα κι ας μην μπορούν νομικά να αναγνωρίσουν; Γιατί να μην αρχίσουν τα κράτη την αναγνώριση όταν αυτό που γνωρίζουν τα κράτη δεν είναι η εισβολή και η κατοχή, αλλά το ότι εδώ υπάρχει μια σύγκρουση δύο κοινοτήτων οι οποίες δεν μπορούν να συμβιώσουν και πρέπει να τις βοηθήσουν να ζήσουν ειρηνικά πλάι – πλάι; Ποιος είναι που ενισχύει επί δεκαετίες αυτή την λανθασμένη εικόνα στον έξω κόσμο;
Στη φιλοσοφία τους αντιτίθενται τους, λένε, στις «άκαμπτες απόψεις που προωθούν τη διαίρεση σε βορρά και νότο». Μα, αυτό ακριβώς προωθεί η φιλοσοφία τους, ακόμα να το καταλάβουν; Με τόσα αποτελέσματα μπροστά στα μάτια τους κι ακόμα να αντιληφθούν τι μας οδήγησε στον ειρηνικό αλλά απόλυτο διαχωρισμό του κράτους, του εδάφους και του λαού;
Δεν είναι τυχαία, που ο Ερσίν Τατάρ έλεγε μόλις προ διμήνου ότι «η ύπαρξη της τδβκ έχει αναγνωριστεί και στη νότια Κύπρο». Δεν εννοούσε ότι αναγνωρίστηκε από την Κυπριακή Δημοκρατία. Αλλά, ότι αναγνωρίστηκε από τη νεοκυπριακή συνείδηση. Αναγνωρίστηκε από τους 4.252 Ελληνοκύπριους που μέσα στο 2023 (για να πω το πιο εμφανές) έκαναν τις διακοπές τους στα κατεχόμενα.
Ας αφήσουμε, λοιπόν, τις υποκρισίες. Όποιος διατείνεται ότι αγωνίζεται για «την επανένωση του κράτους», ενώ στην πράξη καλλωπίζει την τουρκοποίηση και ενεργεί με βάση τα τετελεσμένα της κατοχής (δήθεν για να μην διαιωνίζεται η διχοτόμηση και το μίσος), αυτό που προωθεί είναι την τελεσίδικη και μη αναστρέψιμη διαίρεση σε βορρά και νότο. Να μην κατηγορεί άλλους γι΄ αυτό.
ΠΗΓΗ:https://www.philenews.com/apopsis/arthra-apo-f/article/1427032/i-kipros-sta-granazia-tis-neokipriakis-ipokrisias/
