3/6/2024
Πόση κυριαρχία μάς απέμεινε για να εκχωρήσουμε και στην Ευρώπη, Πρόεδρε;
Το ξεθώριασμα της διεκδικητικής πολιτικής του ΠτΔ, η θερμή στήριξή του στην φον ντερ Λάιεν, καθώς και οι δηλώσεις Χριστοδουλίδη για μια Κύπρο, πρεσβευτή του Κατάρ στις Βρυξέλλες, συγκροτούν το μωσαϊκό του ερωτήματος που τίθεται στον υπότιτλο. Αλήθεια, πόση κυριαρχία μάς απέμεινε για να εκχωρήσουμε και στην Ευρώπη, Πρόεδρε;
Ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, Νίκος Χριστοδουλίδης, φαίνεται πως έχει ξεχάσει παλιότερες θέσεις και διακηρύξεις του. Η διεκδικητική του πολιτική άρχισε να ξεθωριάζει επικίνδυνα. Εμφανίζεται ένθερμος υποστηρικτής της Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, η οποία επαναδιεκδικεί την προεδρία της Κομισιόν, ξεχνώντας πως κάποτε την επέκρινε σφόδρα για τις θέσεις της υπέρ της Τουρκίας.
Η κ. Ούρσουλα (Ούσι όπως την αποκαλούν χαϊδευτικά οι φίλοι της), προκειμένου να παραμείνει στην προεδρία της Ε.Ε., κάνει τα πάντα συνεργαζόμενη ακόμα και με τους ακροδεξιούς. Οι μόνοι με τους οποίους δεν θέλει να συνεργαστεί είναι αυτοί που δεν στρέφονται τόσο φανατικά, όσο η ίδια, εναντίον του Ρώσου Προέδρου. Κατά τα άλλα, είναι έτοιμη να συνεργαστεί με την ακροδεξιά Τζιόρτζια Μελόνι του κόμματος Αδέλφια της Ιταλίας, ακόμα και με φιλοναζιστές. Στην Κύπρο την υποστηρίζουν ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης και η ηγεσία του ΔΗΣΥ, που εσχάτως τοποθετείται εναντίον του ακροδεξιού ΕΛΑΜ, το οποίο, όπως θυμόμαστε, με ένα νεύμα υποστήριξε ως Πρόεδρο της Βουλής την κ. Αννίτα Δημητρίου, πρόεδρο του Συναγερμού. Και η αξιοπιστία στα κάγκελα.
Τελευταία ο Πρόεδρος μιλά περισσότερο για την Ενωμένη Ευρώπη παρά για το μείζον εθνικό μας πρόβλημα, για το οποίο η ελίτ των Βρυξελλών κάνει τα πάντα για να απενοχοποιήσει την Άγκυρα.
Σε ομιλία του στην Κρακοβία, στο Πανεπιστήμιο Jagiellonian, με τίτλο «Κύπρος και Πολωνία – Ένα κοινό όραμα για τα επόμενα 20 χρόνια ένταξης στην Ευρωπαϊκή Ένωση», απηύθυνε έκκληση για μια ολοένα στενότερη, ισχυρότερη, ανθεκτικότερη Ένωση, η οποία θα παράγει αποτελέσματα για τους πολίτες της.
Για την Κύπρο αφιέρωσε μόνο μιαν αράδα, λέγοντας ότι, «δυστυχώς, εξακολουθεί να στέκεται ως το τελευταίο διαιρεμένο κράτος μέλος της ΕΕ υπό στρατιωτική κατοχή από την Τουρκία, τον δικό μας μεγάλο γείτονα». Τίποτε περισσότερο. Καμιά αναφορά στις υποχρεώσεις της Ε.Ε., ούτε και για τις διακρίσεις σε χώρες μέλη της. Αναφέρθηκε εκτεταμένα στα δικαιώματα των Ευρωπαίων πολιτών, αλλά δεν στάθηκε ιδιαίτερα να τονίσει πόσο κατάφωρα παραβιάζονται τα δικαιώματα των Κυπρίων πολιτών. Ούτε γιατί στην περίπτωση της Ουκρανίας το ιερατείο των Βρυξελλών υποχρεώνει τα κράτη μέλη να την ενισχύουν οικονομικά με δισεκατομμύρια ευρώ, να της στέλνουν όπλα ενώ ετοιμάζονται να εισέλθουν μαζί με το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ σε έναν καταστροφικό πόλεμο με τη Ρωσία. Οι πρόσφατες δηλώσεις Μακρόν – Σολτς να ανάψουν το πράσινο φως στην Ουκρανία να χρησιμοποιεί τα Δυτικά όπλα εναντίον ρωσικών εδαφών, είναι ενδεικτικές για τις προθέσεις των Βρυξελλών, οι οποίες είναι υποχείριο του γαλλογερμανικού άξονα.
Ο Πρόεδρος, αφού είπε και την αγαπημένη του ατάκα ότι «η Κύπρος, μαζί με την ΕΕ, στέκονται στη σωστή πλευρά της Ιστορίας», είπε ότι πρέπει να ενισχύσουμε την Ένωση θέτοντας περισσότερα δομικά στοιχεία στην οικοδόμησή της».
Στο σημείο αυτό ο Πρόεδρος εξέφρασε την πεποίθηση ότι «καθώς οδηγούμε την Ένωση στα επόμενα 20 χρόνια, το καθοδηγητικό φως στον ορίζοντα πρέπει να είναι περισσότερη Ευρώπη, οικοδομώντας μια ομοσπονδιακή Ευρώπη, με τα κράτη μέλη να παραχωρούν ακόμη μεγαλύτερο μέρος της κυριαρχίας τους στην Ένωση. Για μια ολοένα στενότερη, ισχυρότερη, ανθεκτικότερη Ένωση, η οποία θα είναι επωφελής για τους πολίτες της».
Βέβαια, ο Πρόεδρος παρέλειψε να αναφέρει τι είδους κυριαρχία θα προσφέρει η καθημαγμένη Κύπρος της ημικατοχής και του τουρκικού εποικισμού, του πλιάτσικου και του σφετερισμού.
Το 1/3 των κυπριακών εδαφών το κατακρατεί παράνομα η Τουρκία, ένα άλλο μεγάλο τμήμα (ισότιμο της έκτασης των εδαφών της Μάλτας) το κατακρατούν παράνομα οι Βρετανοί με τις Βάσεις στο Ακρωτήρι και τη Δεκέλεια. Και για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις, ψευδώς διατείνονται ότι είναι «κυρίαρχες» και εμείς σιωπούμε. Ό,τι απέμεινε από την ακρωτηριασμένη κυπριακή κυριαρχία …«μπάτε σκύλοι αλέστε και αλεστικά μη δώσετε»… αλωνίζουν οι Αμερικανοί. Και εμείς διερωτόμαστε γιατί ο Πρόεδρος επιμένει να λέει πως «είμαστε στη σωστή πλευρά της Ιστορίας» (!!!) Και μάλιστα με όλους αυτούς που ευθύνονται για τη συνωμοσία κατά της Κύπρου και την ανοικτή πληγή της ομηρείας της στην Τουρκία.
Γίναμε και πρεσβευτές του Κατάρ!!!
Αρχές της εβδομάδας βρέθηκε στην Κύπρο για επίσημη επίσκεψη ο Εμίρης του Κατάρ, Ταμίμπιν Χαμάντ Αλ Θανί, με τον Πρόεδρο να αναφέρεται στις εξαιρετικές σχέσεις των δύο χωρών αλλά και στις «πολλές προοπτικές για περαιτέρω ενίσχυση των διμερών μας σχέσεων, όπως και για τη συνεργασία μας στην περιοχή».
Πάντως έκπληξη προκάλεσε η δήλωση του Προέδρου και η δέσμευσή του προς τον Εμίρη: «Μπορείτε να θεωρείτε την Κύπρο, κράτος μέλος της ΕΕ, ως τον Πρέσβη σας στις Βρυξέλλες και προσβλέπω στις διαβουλεύσεις μας, έτσι ώστε να ενδυναμώσουμε ακόμη περισσότερο τις σχέσεις μας».
Λέτε να ξέχασε ο Πρόεδρος το μεγάλο σκάνδαλο με το Κατάρ που ταρακούνησε συθέμελα τους θεσμούς της Ε.Ε. και που έμεινε στην ιστορία ως Qatar gate; Τις παραδοχές για χρηματοδοτήσεις ευρωβουλευτών, επιτρόπων και άλλων αξιωματούχων της Ε.Ε., προκειμένου να έχει το Κατάρ ευνοϊκή μεταχείριση και το ελεύθερο σε βίζες, καθώς και την παρασιώπηση των καταγγελιών για παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων; Ξεχάσαμε και την ελεεινή προσπάθεια του Καταρινού Αλ Τζαζίρα να παγιδεύσει με μονταρισμένο βίντεο Κύπριους πολίτες προκειμένου η Κύπρος να στιγματιστεί ως διεφθαρμένο κράτος;
Πόσο συρρικνώνεται η μνήμη μας και πώς αλλάζουν οι καιροί σε βάρος μας;
Τι είδους πρεσβευτής θα είναι η Κύπρος για το Κατάρ στις Βρυξέλλες; Συνήγορος συγκάλυψης της διαφθοράς; Ποια συμφέροντα του Κατάρ θα προωθήσει στην Ε.Ε. η Κύπρος;
Είναι προς την ορθή κατεύθυνση βέβαια τα ανοίγματα της Κύπρου σε χώρες της Μέσης Ανατολής και προς το Κατάρ, καθότι η χώρα του Εμίρη είναι ένας από τους μεγαλύτερους χρηματοδότες και πιστός σύμμαχος της Τουρκίας. Είναι γνωστό πως πολλές φορές ξελάσπωσε τον Ερντογάν από την οικονομική πτώχευση. Είναι λοιπόν απορίας άξιον πώς το Κατάρ θα ενισχύσει την Κύπρο στους τομείς της οικονομίας, των επενδύσεων και του τουρισμού όταν με το δεξί του χέρι κρατεί την Τουρκία να μην καταρρεύσει; Εάν είναι να ασκήσει πιέσεις στην Τουρκία για το Κυπριακό, καλώς. Ωστόσο, Θανί και Χριστοδουλίδης δεν φαίνεται να συζήτησαν το Κυπριακό, καθότι οι διαβουλεύσεις επικεντρώθηκαν σε θέματα οικονομίας και επενδύσεων.
Το θλιβερό στην περίπτωση της Κύπρου είναι ότι επικρατεί και ενισχύεται μια τάση αμνημοσύνης για τους αίτιους και τα αιτιατά για την τουρκική εισβολή στην Κύπρο και για τη συνεχιζόμενη κατοχή εδώ και μισό αιώνα. Οι κατά καιρούς κυβερνήσεις έδιναν μόνο ό,τι ζητούσαν τα ξένα αφεντικά και δεν ζητούσαν τα αυτονόητα ανταλλάγματα για την Κύπρο. Φάνηκαν ανάξιοι εφαρμόζοντας μια ενδοτική πολιτική του καλού παιδιού και δεν διεκδίκησαν τίποτε για την Κύπρο. Ακόμα και σήμερα, εκείνο που επικρατεί και από πλευράς της απεσταλμένης του Γ.Γ. ΟΗΕ είναι να υποχωρήσουμε για να βρεθούμε πιο κοντά σε έναν διάλογο με την Τουρκία.
Όπως φαίνεται και ο νυν Πρόεδρος βαδίζει στ’ αχνάρια των προκατόχων του.
ΠΗΓΗ:https://simerini.sigmalive.com/article/2024/6/3/amnemosune-kai-xethoriasmene-diekdiketike-politike/