19/9/2024
γράφει ο Γιώργος Καλλινίκου
Αηδία! Αυτή και μόνο η λέξη θα αρκούσε σήμερα για να εκφράσει την στήλη. Πιθανότατα θα εξέφραζε και τη συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας. Τι άλλο μπορεί αλήθεια να ένιωσε όποιος άκουσε ή διάβασε τη χθεσινή απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου για παύση του Οδυσσέα Μιχαηλίδη από το αξίωμα του Γενικού Ελεγκτή. Τι άλλο μπορεί να νιώσει όποιος ακούσει ότι σε αυτό το δύσμοιρο τόπο, ο οποίος πνίγεται εδώ και δεκαετίες από την μπόχα των σκανδάλων και της διαφθοράς που αναδύεται από τους υπονόμους, η Δικαιοσύνη απέπεμψε εκείνον που παλεύει επί δέκα χρόνια να διαλύσει την μπόχα.
Ντρέπομαι για όλους εσάς που σας έδωσαν εξουσία τα τελευταία δέκα χρόνια. Επειδή αντί να στηρίξετε αυτό τον άνθρωπο να μπορέσει να διαλύσει την μπόχα, για να υπάρξει λίγο καθαρό οξυγόνο σε αυτό τον τόπο, τον πολεμήσατε. Επειδή σας χαλούσε τη μανέστρα. Δεν σας επέτρεπε να σκορπάτε αλόγιστα το δημόσιο χρήμα.
Ντρέπομαι για τα πλείστα των κομμάτων. Επειδή τόσα χρόνια που παρακολουθείτε την εκφρασθείσα προσπάθεια του προηγούμενου καταστροφέα αυτού του τόπου να εξοστρακίσει τον Οδυσσέα Μιχαηλίδη, παρακολουθούσατε αδιάφορα. Ντρέπομαι και επειδή, με την ίδια αδιαφορία παρακολουθούσατε και την συγκαλυμμένη προσπάθεια του διαδόχου του καταστροφέα, να απαλλαγεί από τον έλεγχό του. Οι πλείστοι είστε υποκριτές. Σχίζετε σήμερα τα ιμάτιά σας, επειδή σας βολεύει να μεταφέρετε την ευθύνη στον Πρόεδρο. Όμως, στο πίσω μέρος του μυαλού σας, ανακούφιση νιώθετε. Σκέφτεστε ότι αν αύριο βρεθείτε στην εξουσία δεν θα έχετε τον Οδυσσέα στα πόδια σας.
Ντρέπομαι για τους Εισαγγελείς. Επειδή θα μείνουν στην Ιστορία ως οι άνθρωποι που στέρησαν την Κύπρο από τον μοναδικό αξιωματούχο ο οποίος με εντιμότητα και αφοσίωση αγωνιζόταν να καθαρίσει τον τόπο από πολύ σάπιο.
Ντρέπομαι και για τη Δικαιοσύνη. Που βρήκε τη δύναμη να καρατομήσει τον πλέον έντιμο αξιωματούχο αυτού του τόπου. Είπαν ότι δεν θα κρίνουν το έργο του αλλά τη συμπεριφορά του. Υπάρχει άραγε μέτρο σύγκρισης της ανάρμοστης συμπεριφοράς; Υποκειμενική η τοποθέτηση του καθενός. Παρ’ όλα αυτά, όμως, τελικά τον παύουν επειδή έκριναν ότι είναι «ανίκανος να συνεχίσει να ασκεί τα καθήκοντά του». Ανίκανος, δηλαδή, χωρίς ικανότητα. Η ικανότητα, όμως, έχει να κάνει μόνο με το έργο. Ακόμη κι εδώ τα μπουρδούκλωσαν.
Ντρέπομαι και για τον καθένα από εμάς, τους πολίτες οι οποίοι συνθέτουν την κοινωνία. Επειδή, ακόμη και σε αυτή την κραυγαλέα περίπτωση, συνεχίσαμε να παρακολουθούμε αμέτοχοι, με εξάρσεις από τον καναπέ και το φατσοβιβλίο. Δεν στηρίξαμε όπως έπρεπε αυτό τον άνθρωπο, που εμφανιζόταν ως η τελευταία ελπίδα αυτού του δύσμοιρου τόπου.
Μετά την ντροπή, με πλάκωσε η αηδία. Ομολογώ πως κάποια στιγμή χθες, αναλογιζόμουν πως δεν υπάρχει ελπίδα. Ότι το μόνο που απομένει είναι να τα παρατήσουμε και να φύγουμε. Μέχρι που έφτασε στο κινητό μου το μήνυμα ενός φίλου. Μου υπενθύμισε τι είχε αναφωνήσει ο Καϊάφας μετά από τη σταύρωση του Χριστού. «Και τώρα όλα αρχίζουν…».
Ναι, λοιπόν, αγαπητοί αναγνώστες, τώρα αρχίζει… Αρκεί η συσσωρευμένη οργή που νιώθει η συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας να μετουσιωθεί σε απόφαση και δράση. Να στηριχθεί ο «ανάρμοστος» και ο «ανίκανος». Να πεισθεί να πατήσει στο βρωμερό μονοπάτι της πολιτικής. Όχι για να λερώσει και τα δικά του παπούτσια. Για να το καθαρίσει. Με τη συμπαράσταση όλων των έντιμων αυτού του τόπου. Όλων των αδιάφθορων. Και είναι πολλοί.
Ναι, τώρα αρχίζει… Αρκεί να ενώσουμε επιτέλους δυνάμεις. Και ενωμένοι να αντικρίσουμε τις κάλπες, με το βλέμμα στον κάθε «ανάρμοστο», που έχει τα κότσια να πολεμήσει τη διαφθορά. Μόνο έτσι μπορεί να νικηθεί το βαθύ κράτος. Το 2028 δεν είναι τόσο μακρινό όσο μπορεί να φαίνεται. Το 2026 είναι ακόμη πιο κοντινό.
Κλείνω τη στήλη με μια ομολογία. Την ώρα που χθες, ένιωθα ότι δεν αξίζει να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε, έλαβα κι ένα ακόμη μήνυμα. Από μια ηλικιωμένη εκπαιδευτικό, στην οποία είχα προλάβει να εκμυστηρευθώ την απογοήτευσή μου.
«Μένετε, όσοι σκέφτεστε ελεύθερα, μένετε στις επάλξεις, «αγρυπνούντες» κατά που λέει ο δοκιμιογράφος στο δοκίμιό του, «Η Συντεχνία των αγρυπνούντων», που το διδάσκαμε στους μαθητές μας. Μοναδική ελπίδα για τούτη την κατακαημένη και καταπροδομένη, πρώτα από δικούς και ξένους, Πατρίδα μας. Στις επάλξεις λοιπόν, ο καθένας από το δικό του μετερίζι… Για να μπορούμε να ανταποκριθούμε σε τούτη τη μεγάλη αλήθεια, καταπώς ορίζεται από άλλο δοκιμιογράφο: «Εκαμες το χρέος σου, τι άλλο θες;» Στις επάλξεις λοιπόν», έγραφε στο μήνυμα.
Με ένα «τώρα αρχίζει», ένα «μένετε στις επάλξεις» και ένα «κάνουμε το χρέος μας», πρέπει όλοι να συνεχίσουμε. Το χρωστάμε, αν μη τι άλλο, στον Οδυσσέα Μιχαηλίδη!
ΠΗΓΗ:https://www.philenews.com/apopsis/arthra-apo-f/article/1509553/ton-odissea-vre-ntropi-ke-aidia-mathete-to-omos-ke-tora-ola-archizoun/?fbclid=IwY2xjawFYvMBleHRuA2FlbQIxMAABHVHuTGNYAfZSquT3_TV3Is5CRpv6f6Qalx1tQ5llHgo_TIb2SXOBWQWPEg_aem_7aml71sDo1ZqqYGU6Dy0CQ
