25 Φεβρουαρίου 2017
του Άριστου Μιχαηλίδη
Είχε άπειρες ευκαιρίες και αφορμές ο Πρόεδρος Αναστασιάδης να διακόψει τις συνομιλίες, να αποχωρήσει και να βάζει όρους για την επιστροφή του. Θα μπορούσε, ακόμα και πρόσφατα, όταν ο Μουσταφά Ακιντζί κερδίζοντας επάξια τον τίτλο του εγκάθετου της Άγκυρας κουβάλησε αίφνης στο τραπέζι των συνομιλιών το αίτημα να παραχωρηθούν στους Τούρκους πολίτες οι τέσσερις βασικές ελευθερίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, χωρίς ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ. Ή όταν ενώ γίνονται συνομιλίες αναζητώντας κοινό κράτος και κοινωνικές εκδηλώσεις επαναπροσέγγισης με πρωταγωνιστές τους ηγέτες, η «κυβέρνηση» του ψευδοκράτους υπέγραφε συμφωνία, και η «βουλή» την ψήφιζε, για να εκχωρηθεί ο έλεγχος των θεμάτων νεολαίας και αθλητισμού των Τουρκοκυπρίων απευθείας στο υπουργείο Νεολαίας της Άγκυρας.
Δεκάδες άλλες παρόμοιες ενέργειες στα κατεχόμενα θα μπορούσαν να προκαλέσουν διακοπή των συνομιλιών. Δεν έγινε, όμως, διότι ο Νίκος Αναστασιάδης είναι αποδεδειγμένα προσηλωμένος στην αναζήτηση λύσης μέσω των συνομιλιών. Αυτός είναι και ο λόγος που ο ίδιος προσωπικά συνέβαλε στην αναβάθμιση του ρόλου του Τουρκοκύπριου ηγέτη Μουσταφά Ακιντζί, για τον οποίο ακόμα και σε διεθνή συνέδρια (π.χ. παγκόσμιο οικονομικό φόρουμ) ή και στην Ευρωπαϊκή Ένωση, δήλωνε ότι έχουν κοινό όραμα, είναι διαλλακτικός και μπορούν να συνεννοηθούν και να καταλήξουν σε συμφωνία.
Ήταν λανθασμένη η πολιτική που ακολούθησε, και το είπαμε πολλές φορές από αυτή τη στήλη (και εκ του αποτελέσματος αποδεικνύεται), αλλά είναι άδικο και προκλητικό να είναι σήμερα κατηγορούμενος από τον Ακιντζί ο οποίος καθημερινά κάνει δηλώσεις προσβλητικότατες για τον φίλο και συνομιλητή του. Αποδεικνύει, όμως, πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας, ότι το Κυπριακό δεν πρόκειται να λυθεί ενόσω οι Ελληνοκύπριοι ηγέτες και οι διάφοροι φωστήρες που τους συνοδεύουν παριστάνοντας τους πολιτικούς και τους παράγοντες, επενδύουν σε πρόσωπα (μια στον Ταλάτ, και μια στον Ακιντζί) κρύβοντας κάτω από το χαλί την κατοχή για να μην φαίνεται ότι το Κυπριακό δεν είναι προσωπική υπόθεση του εκάστοτε εγκάθετου της Άγκυρας.
«Ας διορθώσουν αυτό το λάθος και εγώ την επόμενη ημέρα θα είμαι στο τραπέζι», έλεγε χτες ο κ. Ακιντζί για να αποδείξει ότι η αποχώρηση του από τις συνομιλίες δεν ήρθε ως οδηγία από την Άγκυρα, λόγω του εκεί δημοψηφίσματος. Επιμένει να παρουσιάζει τους Ελληνοκύπριους πολιτικούς και πολίτες ως ηλίθιους, και ειδικά τον φίλο του, αυτόν που του έστρωνε το κόκκινο χαλί για να περνά επί τρία ολόκληρα χρόνια. Και στήνει σενάρια για την Ένωση απευθυνόμενος στο τουρκοκυπριακό ακροατήριο, που το φανατίζει εναντίον των Ελληνοκυπρίων και στο τουρκικό που το φανατίζει υπέρ του Ερντογάν και των Γκρίζων Λύκων, αλλά και στη διεθνή κοινότητα, που λόγω επιφανειακής ενασχόλησης είναι εύκολο να πιστέψει ότι ξαφνικά οι Ελληνοκύπριοι ηγέτες ξύπνησαν ένα πρωί και κήρυξαν τον αγώνα για την Ένωση με την Ελλάδα, επειδή απλώς έχασαν το μυαλό τους. Πολύ περισσότερο το πιστεύουν όταν προέρχεται από έναν Τ/κ, που οι Ε/κ τους διαβεβαίωναν ότι είναι έντιμος και θέλει λύση. Αυτή η στάση του είναι ανέντιμη πέρα για πέρα. Δεν εξυπηρετεί την Κύπρο και τη λύση, εξυπηρετεί την Άγκυρα και τη διχοτόμηση. Και την εξυπηρετεί ο Τουρκοκύπριος πολιτικός, που οι πάντες στις ελεύθερες περιοχές έβλεπαν ως τον μόνο με τον οποίο μπορούν πραγματικά να συνεννοηθούν για να καταλήξουν σε μια έντιμη συμφωνία διακηρύσσοντας ότι υπάρχει «κοινό όραμα».
Οφείλει να προβληματιστεί η ελληνοκυπριακή ηγεσία αν με αυτά τα δεδομένα είναι σοφή πολιτική να διακηρύσσει με πάθος ότι μοναδικός της στόχος είναι να βρεθεί τρόπος να συνεχιστούν οι συνομιλίες από εκεί που σταμάτησαν. Να συνεχιστεί, δηλαδή, η κοροϊδία. Έτοιμοι, μάλιστα, να βρουν τρόπους να ικανοποιήσουν τις απαιτήσεις του Ακιντζί, πρώτα «διορθώνοντας» την απόφαση της Βουλής κι έπειτα για τις τέσσερις ελευθερίες των Τούρκων, για κάποιου είδους τουρκικές εγγυήσεις, για κάποια παραμονή κατοχικού στρατού, για εκ περιτροπής προεδρία…
Αλλά, όσο συνεχίζουν αυτή την πολιτική τόσο πιο πολύ θα απομακρύνεται το ενδεχόμενο έντιμου συμβιβασμού. Ο ρεαλισμός επιβάλλει ότι η προτεραιότητα της πολιτικής μας πρέπει να στραφεί προς τους Τουρκοκύπριους μέχρι να αντιληφθούν ότι έπρεπε να καίγονται για τη λύση, όπως καιγόμαστε εμείς, και ότι χωρίς λύση δεν είναι οι Ε/κ μόνο που θα υποφέρουν, αλλά κυρίως οι Τ/κ, που θα συνεχίσουν να είναι οι παρίες της διεθνούς κοινότητας για να υπηρετούν την Άγκυρα.
ΠΗΓΗ:http://www.philenews.com/el-gr/arthra-apo-f-a-michailidis/85/353252/ntropi-ston-akintzi-ntropi-kai-se-osous-ton-dikaiologoun
