26 Φεβρουάριος 2017
Του Χρύσανθου Τσουρούλλη
ΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΔΕΝ ΑΚΟΥΝ ΤΙΣ ΔΗΛΩΣΕΙΣ-ΕΥΧΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΒΓΑΖΟΥΝ ΤΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ ΟΤΙ «ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΙΠΟΤΕ»
Η στόχευση του Προεδρικού ήταν είτε να υπάρξει μέχρι το καλοκαίρι ένα σενάριο με «αρκετές συγκλίσεις», που θα επέτρεπε να μπει η διαπραγμάτευση σε «τελική ευθεία», είτε, το πιο πιθανό, ακόμα και αν δεν υπήρχαν πράγματι οι αναγκαίες συγκλίσεις, να συνεχιστεί η διαδικασία μέχρι περίπου το καλοκαίρι
Αυτά που προβάλλει με έντονο τρόπο η Τουρκία αυτές τις ημέρες δείχνουν έναν απόλυτο παραλογισμό, που δεν αφήνει πολλά περιθώρια
Ήδη ακούγονται μάλιστα έντονοι ψίθυροι από την Πινδάρου, ότι «κάποιοι» έχουν σχέση με αυτήν την ξαφνική μεταστροφή του Μουσταφά
Όπως τώρα μιλούν για τα σχολεία, σκέφτεται ο κόσμος, αύριο μπορεί να θυμηθούν να απαιτούν και κάτι άλλο
Έχουν μπει τίτλοι τέλους στις διαπραγματεύσεις; Οι πιο πολλοί αυτό πιστεύουν. Στη μεγάλη πλειοψηφία τους οι πολίτες αυτό ακριβώς καταλαβαίνουν. Χωρίς περίπλοκες αναλύσεις. Βασίζονται στην κοινή λογική και στο ένστικτο που έχουν αναπτύξει παρακολουθώντας το Κυπριακό τόσα χρόνια. Όχι μόνο επειδή ο Μουσταφά Ακιντζί γύρισε την πλάτη στις συνομιλίες, αλλά ακόμα περισσότερο από τις ολοφάνερες εκδηλώσεις της τουρκικής πλευράς, με τις δηλώσεις της τουρκικής κυβέρνησης, του Υπουργού Εξωτερικών αλλά και του Πρωθυπουργού και τον τόνο που έχουν αυτές οι πολύ επιθετικές δηλώσεις και τα υπονοούμενά τους. Πρόσθετα έρχονται οι πολύ επικίνδυνες προκλήσεις στο Αιγαίο. Εξάλλου, αυτά που προβάλλει με έντονο τρόπο η Τουρκία αυτές τις ημέρες δείχνουν έναν απόλυτο παραλογισμό, που δεν αφήνει πολλά περιθώρια. Με όλα αυτά μαζεμένα, οι πολίτες δεν ακούν τις δηλώσεις-ευχολόγια και βγάζουν το συμπέρασμα ότι «δεν έχει τίποτε».
Ευσεβείς πόθοι και νέοι όροι
Ηγέτης κόμματος, προσπαθούσε τις περασμένες εβδομάδες να περάσει το μήνυμα ότι, αντίθετα απ’ ό,τι έλεγαν όλοι, δεν θα χρειαζόταν να περιμένουμε το δημοψήφισμα του Απριλίου στην Τουρκία. Εξηγούσε ότι ο Ταγίπ Ερντογάν μπορούσε για δικούς του λόγους να κάνει «βήματα» στο Κυπριακό και πριν ακόμα από το δημοψήφισμά του. Αλλά τώρα φαίνεται ότι ήταν ακόμα ένας ευσεβής πόθος που δεν στηριζόταν πουθενά. Ο ίδιος ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας έκανε μάλιστα την εκτίμηση ότι δεν περιμένει ούτε μετά το τουρκικό δημοψήφισμα του Απριλίου να υπάρξουν θετικές εξελίξεις. Κι αυτό γιατί τα πάντα «φανερώθηκαν καθαρά και ξάστερα στην τράπεζα των διαπραγματεύσεων».
Αυτός ο ηγέτης σήμερα έχασε… τη μιλιά του. Ακούμε όμως πολύ καθαρά τους νέους όρους της τουρκικής πλευράς. Εκτός από τις «τέσσερεις ελευθερίες» για Τούρκους στην Κύπρο, τώρα πρόσθεσαν ότι η ελληνική πλευρά, με πρώτον τον Πρόεδρο Αναστασιάδη, θα πρέπει να πει «ήμαρτον» και να πάρει τα μέτρα που απαιτεί η τουρκική πλευρά στα σχολεία της. Όπως τώρα μιλούν για τα σχολεία, σκέφτεται ο κόσμος, αύριο μπορεί να θυμηθούν να απαιτούν και κάτι άλλο.
Εκείνο που δεν τόλμησε ποτέ να μας εξηγήσει κανένας πολιτικός ηγέτης είναι ποια είναι ακριβώς τα «βήματα» που περιμένουν να κάνει η Άγκυρα. Το ένα είναι να δεχτεί να καταργηθούν οι εγγυήσεις. Το δεύτερο είναι να δεχτεί ότι θα αποχωρήσει σε λογικό συμφωνημένο χρόνο ο κατοχικός στρατός. Το τρίτο είναι ότι θα δώσει μια πρόταση για το εδαφικό, που θα επιτρέπει τουλάχιστον στους μισούς πρόσφυγες να εγκατασταθούν στην ελληνοκυπριακή ζώνη και να έχει μέσα τη Μόρφου και αρκετή ακτογραμμή.
Το τέταρτο είναι, βέβαια, μια λογική πρόταση για το περιουσιακό, χωρίς να θέλει να «καπελώνουν» οι λεγόμενοι χρήστες τους νόμιμους ιδιοκτήτες. Το πέμπτο είναι να πάψει να διεκδικεί τον προκαθορισμό προεδρίας για το 20% του κυπριακού πληθυσμού, που είναι οι Τουρκοκύπριοι (και όσοι άλλοι θα «βαφτιστούν» Τουρκοκύπριοι με τη λύση).
Το έκτο θα ήταν να συνεργαστούν στα μεγάλα οικονομικά θέματα για να προετοιμαστεί η «επόμενη μέρα» και να προληφθούν μεγάλα προβλήματα και στρεβλώσεις, από τα οποία μπορεί να κινδυνεύσει η κυπριακή οικονομία ολόκληρη. Σε αυτά όμως τώρα προστίθεται και να εγκαταλείψει την παράλογη αξίωση για να βάλει τους Τούρκους πολίτες από την πίσω πόρτα στην Ε.Ε. με τις «τέσσερεις ελευθερίες», αφού κάτι τέτοιο ούτε η ίδια η Ευρώπη θα δεχτεί ποτέ.
Καμία διάθεση
Σε κανένα από αυτά τα ζητήματα η Άγκυρα δεν δείχνει την παραμικρή διάθεση να κάνει κάποιο ουσιαστικό βήμα. Κυκλοφόρησαν από καιρό φήμες ότι η πρότασή της για τις εγγυήσεις θα είναι να παραπέμψει το θέμα μετά από 15 χρόνια! Με τον ισχυρισμό ότι θα πρέπει πρώτα να αποδειχτεί ότι οι Ελληνοκύπριοι παραδίδουν την εξουσία στους Τουρκοκύπριους με την εκ περιτροπής. Επομένως, ούτε λόγος για την εκ περιτροπής.
Οι φήμες λένε ότι εξαρτούν την επιστροφή της Μόρφου από την παραχώρηση της εκ περιτροπής. Αλλά δεν εννοούν ολόκληρη τη Μόρφου και ορισμένοι μιλούν και για «ειδικό καθεστώς». Για τις «τέσσερεις ελευθερίες» ορισμένοι πιστεύουν ότι οι Τούρκοι επιδιώκουν να επαναφέρουν το Σχέδιο Ανάν και να εξασφαλίσουν ότι όσο θα εφαρμόζονται στην πράξη οι ευρωπαϊκοί κανόνες για πολίτες της Ελλάδας, να μπορούν να εγκαθίστανται σε ίσο αριθμό και Τούρκοι στην Κύπρο. Αυτό θα είναι βέβαια μια κατάχρηση και παραχάραξη της βασικής ελευθερίας ελεύθερης κυκλοφορίας και εγκατάστασης των Ευρωπαίων πολιτών.
Η Κύπρος θα είναι η πρώτη χώρα στην Ε.Ε., όπου θα ισχύει κάτι τέτοιο. Στο περιουσιακό δεν υπάρχει καμία πιθανότητα να υποχωρήσει η Άγκυρα, αφού ο ίδιος ο Μουσταφά Ακιντζί επιμένει ακόμα και για τους Ελληνοκυπρίους που θα επιστρέψουν στην περιουσία τους να στερηθούν το 67% αυτής της περιουσίας για χάρη των Τουρκοκυπρίων!
Όλα δείχνουν, όμως, ότι το θέμα της «εκ περιτροπής» μπορεί να αναδειχτεί σε εσωτερική διαφορά ανάμεσα σε ελληνοκυπριακά κόμματα. Είναι γνωστό ότι εδώ και καιρό το ΑΚΕΛ πιέζει τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να αποδεχτεί την «εκ περιτροπής». Το καινούριο αυτές τις μέρες είναι ότι ο ΔΗΣΥ «δείχνει» έμμεσα το ΑΚΕΛ γι’ αυτήν την πολιτική του και υπενθυμίζει τη θέση που έχει κρατήσει όλον τον καιρό ο Πρόεδρος Αναστασιάδης. Αυτή η «κόντρα» πρέπει να είναι και μια πρόγευση από τον προεκλογικό που θα ακολουθήσει. Ενώ ο Νικόλας Παπαδόπουλος δεν θα κρατήσει κλειστά τα χαρτιά του, αφού από τώρα προβάλλει την ανάγκη μιας «άλλης στρατηγικής». Ποια θα είναι αυτή η στρατηγική, θα συζητηθεί σε όλη τη διάρκεια του πολύμηνου προεκλογικού.
Ο Ακιντζί και το ΑΚΕΛ
Προηγουμένως οι ενδείξεις ήταν ότι ο Πρόεδρος Αναστασιάδης ήθελε να «το παλέψει» όσο μπορούσε περισσότερο στις διαπραγματεύσεις. Η επιδίωξη ήταν ότι σε μια νέα διεθνή συνάντηση στη Γενεύη θα είχαμε πιο καθαρή εικόνα, με την Τουρκία «να είναι υποχρεωμένη να τοποθετηθεί». Αλλά η τουρκική πλευρά δεν είχε την ίδια επιθυμία και πολύ εύκολα δημιούργησε μια «πρόωρη κρίση».
Η στόχευση του Προεδρικού ήταν είτε να υπάρξει μέχρι το καλοκαίρι ένα σενάριο με «αρκετές συγκλίσεις», που θα επέτρεπε να μπει η διαπραγμάτευση σε «τελική ευθεία» είτε, το πιο πιθανό, ακόμα και αν δεν υπήρχαν πράγματι οι αναγκαίες συγκλίσεις να συνεχιστεί η διαδικασία μέχρι περίπου το καλοκαίρι. Σε μια τέτοια περίπτωση, φυσιολογικά θα ερχόταν μια «παύση» με το φθινόπωρο και ενόψει των προεδρικών του Φεβρουαρίου. Αλλά το ενδεχόμενο μιας συμφωνίας για λύση στη συνέχεια θα έμενε ανοιχτό.
Φαίνεται, όμως, ότι ο Μουσταφά Ακιντζί τού «τράβηξε το χαλί». Ήδη ακούγονται μάλιστα έντονοι ψίθυροι από την Πινδάρου ότι «κάποιοι» έχουν σχέση με αυτήν την ξαφνική μεταστροφή του Μουσταφά. Εννοούν το ΑΚΕΛ. Βλέπουν δηλαδή ένα σενάριο, όπου ο Ακιντζί επιχειρεί να δώσει «πάσα» στο ΑΚΕΛ, ενοχοποιώντας τον Νίκο Αναστασιάδη για το ναυάγιο στις διαπραγματεύσεις. Αυτήν την εξήγηση ενισχύει η πολύ έντονη προσπάθεια της Εζεκία Παπαϊωάννου όλες αυτές τις μέρες να «χρεώσει» το επεισόδιο με το Ενωτικό Δημοψήφισμα στην Πινδάρου. Κάποιοι υποστηρίζουν ότι το ίδιο αποτέλεσμα στοχεύει και η «διαρροή» της πληροφορίας ότι «επανειλημμένα» ο Άντρος Κυπριανού και το ΑΚΕΛ ζήτησαν από τον Πρόεδρο να επιστρέψει για την «εκ περιτροπής» στη «σύγκλιση Χριστόφια-Ταλάτ».
Με άλλα λόγια, είναι σαν να παίζει ένα αντίστροφο σενάριο της περίπτωσης όπου ο Δημήτρης Χριστόφιας προσπάθησε να ενισχύσει τον Μεχμέτ Αλί Ταλάτ για να πετύχει εκείνος την επανεκλογή του. Αν κρίνουμε όμως από το αποτέλεσμα της «στήριξης» που είχε δώσει τότε ο Πρόεδρος Χριστόφιας στον Τουρκοκύπριο ηγέτη, τότε το ΑΚΕΛ θα έπρεπε να φοβάται ότι θα «καεί». Όσον αφορά το ΑΚΕΛ, όλα δείχνουν ότι μπήκε ήδη σε έναν βαθύ προβληματισμό. Το ζητούμενο είναι μια υποψηφιότητα και ένας υποψήφιος που θα μπορέσει το 25% των βουλευτικών να το κάνει ποσοστό δευτέρου γύρου.
Τις τελευταίες μέρες πολύ σχολιάζονται οι «αποχρώσεις» στις κινήσεις φημολογούμενου «υποψήφιου υπέρβασης», αλλά και το γεγονός ότι μια άλλη εξωκομματική υποψηφιότητα χάθηκε από «υπερβάλλοντα ζήλο». Κάποιοι, όμως, εξακολουθούν να επιμένουν ότι όλα αυτά είναι «σενάρια φαντασίας». Διότι, «εκτός συγκλονιστικού απροόπτου», το ΑΚΕΛ θα διεκδικήσει τις εκλογές με τον Γενικό Γραμματέα του.
Ο ενδιάμεσος, ο ΔΗΣΥ και ο Αναστασιάδης
Στον ενδιάμεσο χώρο, με δεδομένη την απόλυτη πρωτοκαθεδρία του προέδρου του ΔΗΚΟ, Νικόλα Παπαδόπουλου, παραμένει ερωτηματικό ποια θα είναι τελικά η… έκταση του «ενδιάμεσου». Θα είναι δηλαδή η μόνη υποψηφιότητα ή θα υπάρξει και άλλη ή άλλες υποψηφιότητες από τον ίδιο χώρο; Ενώ «αίνιγμα» αποτελούν για αρκετούς οι Οικολόγοι.
Από την πλευρά του Προέδρου της Δημοκρατίας, υπάρχουν διαφορετικές ερμηνείες για τις εξελίξεις στο Κυπριακό. Κάποιοι πιστεύουν ότι αυτή η «τρικλοποδιά Ακιντζί» μπορεί να φέρει προβλήματα, αφού τώρα η κυρίαρχη άποψη θα είναι ότι «το Κυπριακό τέλειωσε» και έτσι αφαιρείται ένα σημαντικό επιχείρημα για την επαναδιεκδίκηση. Κάποιοι άλλοι όμως θεωρούν ότι ο τρόπος με τον οποίο ο Ακιντζί χέρι-χέρι με την Άγκυρα τα τίναξε στον αέρα, μπορεί να βοηθήσει τον Πρόεδρο, αφού του επέτρεψε να δείξει ότι τηρεί μιαν αξιοπρεπή στάση και να δείξει ποια είναι η «προσέγγιση του μέτρου».
Σκιές όμως φαίνεται να βάζει σε αυτό το σκηνικό και ένας κάποιος εκνευρισμός, που αναπτύχθηκε πλατιά ανάμεσα στους συναγερμικούς για τη στάση που τήρησε το κόμμα στο ζήτημα του Ενωτικού Δημοψηφίσματος. Περισσότερα προβλήματα και από την αποχή στη Βουλή φαίνεται όμως να προκαλεί η απόφαση για την πρόταση νόμου που κατατέθηκε μετά. Όσες εξηγήσεις και αν δίνει το κόμμα, η γενική ερμηνεία είναι ότι φάνηκε να σπεύδει να «ικανοποιήσει τον Ακιντζί». Αλλά στο σκηνικό προστίθενται και όλοι οι ψίθυροι που κυκλοφορούν αυτές τις μέρες για το «άκαιρο» ενός καταστατικού συνεδρίου.
Η ηγεσία προχωρεί πράγματι σε καταστατικό συνέδριο την άνοιξη και πολλά στελέχη εκφράζουν το φόβο ότι αυτό θα γίνει αφορμή για ενδοστρέφεια, αλλά και διαφωνίες ή δυσαρέσκειες. Υπάρχουν όμως και εκείνοι που προβληματίζονται για το γενικότερο μήνυμα. Το ερώτημα είναι με ποια λογική ασχολείται με τα εσωτερικά του ζητήματα και ίσως διαφορές ένα κυβερνών κόμμα, που θα έπρεπε να «τρέξει με χίλια» για τις Προεδρικές που έρχονται σε μερικούς μόνο μήνες…
ΠΗΓΗ:http://www.sigmalive.com/simerini/politics/408703/mpikan-titloi-telous#sthash.QNJS3Rm2.dpuf