Νέα τετελεσμένα μπροστά σε αμήχανη ηγεσία
του Άριστου Μιχαηλίδη
13 Οκτ 2016
Πώς τα βλέπουμε έτσι από την ανάποδη τα πράματα είναι άξιον απορίας. Σαν να και ορίζει την πολιτική μας ένας ανεξήγητος παραλογισμός. Μάλλον γι΄ αυτό δεν έχουν τελειωμό τα αδιέξοδά μας. Ιδού παραφροσύνη:
Την ώρα των διαπραγματεύσεων για τη συνολική, την τελική λύση της συμφιλίωσης και της συνεργασίας, στα κατεχόμενα λαμβάνονται αποφάσεις και γίνονται πράξεις πλήρους ενσωμάτωσης στην Τουρκία. Το τελευταίο είναι η συμφωνία σύνδεσης ηλεκτρισμού με σχεδιασμό για υποθαλάσσια μεταφορά ηλεκτρισμού. Όπως έγραφε χθες και ο Σαμί Όζουσλου στη Γενί Ντουζέν «μετά το αεροδρόμιο, το νερό, τους δρόμους, την αποχέτευση, τα όμβρια ύδατα, τα λιμάνια, τώρα ήρθε και το ρεύμα. “Σωθήκαμε”». Τι γίνεται στην απ΄ εδώ πλευρά; Οι Ελληνοκύπριοι, κόμματα και κυβέρνηση, ηγέτες και ηγετίσκοι, αντί να αντιδράσουν, αντί να κινητοποιηθούν όσο και όπως μπορούν, να καταγγείλουν τα τετελεσμένα και να υποδείξουμε ότι δεν είναι δυνατό με τέτοιες συνθήκες να πιστώνεται με καλή θέληση για λύση η τουρκική πλευρά, χρησιμοποιούν αυτές τις εξελίξεις για να εκβιάσουν τους Ελληνοκύπριους. Αν δεν το λύσουμε τώρα, μας λένε, στομφωδώς και βλακωδώς (το βλακωδώς, με την πολιτική έννοια, παρακαλώ) θα ολοκληρωθεί η τουρκοποίηση. Ωμός εκβιασμός και αρρωστημένος, για να λέμε την αλήθεια. Διότι, θα έπρεπε ταυτόχρονα να μας εξηγήσουν, όσοι υποβάλλουν αυτά τα σενάρια στη συνείδηση του λαού, σαν να και ευθύνονται οι Ελληνοκύπριοι που δεν βρίσκουν τη λύση, τι στο καλό θέλουν να κάνουμε για να σταματήσουμε την τουρκοποίηση. Μήπως, να τη νομιμοποιήσουμε; Μήπως, υπάρχει κάποια λύση μπροστά μας και την απορρίπτουμε;
Η Άγκυρα και οι Τουρκοκύπριοι, μετατρέπουν τα κατεχόμενα σε τουρκική επαρχία, ολοκληρώνοντας την εξάρτηση και στους πιο ζωτικούς τομείς, το νερό και τον ηλεκτρισμό, που παράλληλα με την πλήρη οικονομική εξάρτηση που υφίσταται ήδη, καθιστούν τη συνεργασία μετά τη λύση, τελεσίδικα υπό την απόλυτη επιρροή της Τουρκίας. Δηλαδή, δημιουργούν τις συνθήκες ώστε το αίτημα αποχώρησης της Τουρκίας από την Κύπρο των Κυπρίων, να είναι αδύνατο, να είναι σαν να αποσυνδέεις την κεντρική αρτηρία του ανθρώπινου σώματος από την καρδιά του. Κι αυτό λίγους μήνες πριν από την υποσχόμενη τελική συμφωνία λύσης του Κυπριακού.
Η απάντηση σε αυτά, δεν είναι να λέμε στους εαυτούς μας, τρεχάτε να υπογράψουμε την όποια λύση αλλιώς έρχεται η τουρκοποίηση. Η ελληνοκυπριακή ηγεσία υπό αυτές τις συνθήκες πρέπει να στραφεί αποφασιστικά σε όλους τους «ενδιαφερόμενους», Αμερικάνους, ΟΗΕ, ΕΕ και να τους θέσει προ των ευθυνών τους. Να τους προειδοποιήσει και με διακοπή των συνομιλιών και εν ανάγκη να τις διακόψει. Όσο κι αν είναι δυσάρεστο, όσο κι αν θα μας δημιουργήσει σοβαρά προβλήματα. Η χλιαρή αντίδραση της ηγεσίας μας μπροστά στα νέα τετελεσμένα είναι σιωπηρή αποδοχή και έγκριση. Πώς στο καλό θα ιδρύσουμε ανεξάρτητο ομοσπονδιακό κράτος όταν όσα συμβαίνουν στο ένα εκ των δύο συνιστώντων κρατιδίων δημιουργούν συνθήκες συνέχισης στο διηνεκές της τουρκικής ομηρίας; Ασφαλώς και αναγνωρίζουμε όλοι ότι η οδός της διαπραγμάτευσης είναι η μόνη προσφερόμενη οδός. Αυτό που συμβαίνει όμως δεν είναι συνετή διαπραγμάτευση, είναι εφαρμογή των τουρκικών σχεδίων με τη δική μας βοήθεια. Σήμερα, που θα είναι εδώ η Βικτώρια Νιούλαντ, αυτή που επέβαλε τη συμφωνία Αναστασιάδη – Έρογλου για έναρξη των συνομιλιών, πρέπει να πάρει το μήνυμα.
