22 Φεβρουαρίου 2018, 11:30 πμ
του Γιώργου Καλλινίκου
Το επαναλαμβάνουν ξανά και ξανά οι διάφοροι εραστές της όποιας λύσης. Άλλοι με άρθρα τους και άλλοι με αναρτήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ότι η μόνη λύση στην κρίση που έχει προκύψει στη «Σουπιά» είναι η λύση του Κυπριακού! Η απόλυτη σοφία από ένα σωρό γκουρού της πολιτικής. Λες και οι υπόλοιποι δεν γνωρίζουμε ότι αυτή θα ήταν η ιδανική εξέλιξη. Λες και οι υπόλοιποι δεν θέλουμε μια λύση, που να θέτει τέρμα στα βάσανα 44 χρόνων.
Εκείνο, όμως, που δεν ομολογούν, είναι ποια λύση εννοούν. Εκείνο, που πασιφανώς εννοούν, όπως εξάγεται από τις τοποθετήσεις τους, είναι μια όποια λύση. Για να τελειώνουμε. Έτσι νομίζουν, δηλαδή. Μα αν ήταν τόσο απλό, βρε άνθρωποι, υπήρχε κανένας λόγος να περιμένουμε τόσα χρόνια; Η πρόκλησή τους γίνεται ακόμη μεγαλύτερη όταν εμφανίζονται να θεωρούν όσους αντιδρούν στην τουρκική πειρατεία, ως αφελείς.
Εντάξει, βρε αδέρφια, αφού έτσι είναι το πράγμα, για να μην μας πουλάτε άλλο πνεύμα, σας λέμε ότι έχουμε κι εμείς την μαγική συνταγή. Να δώσουμε εκ περιτροπής προεδρία. Να δώσουμε και λίγη Μόρφου. Να δώσουμε και λίγες εγγυήσεις. Να αποδεχθούμε και λίγο τουρκικό στρατό. Να αποδεχθούμε ο αγωγός των αερίων να περνά από την Τουρκία. Μάλιστα, να έχει εν λευκώ τον πλήρη έλεγχο του εμπορίου (τέτοιος σκληρός διαπραγματευτής που είναι ο Σουλτάνος, θα μας εξασφαλίζει τις καλύτερες τιμές). Να μοιράζουμε 50-50 τα έσοδα από τους υδρογονάνθρακες. Και να η λύση. Κλείσαμε.
Υπερέβηκα τα εσκαμμένα; Δίνω πολλά; Ελάτε τώρα, που θα τα χαλάσουμε στο παζάρι. Τι θέλετε, να ρισκάρουμε; Στα σίγουρα, βρε αδέρφια, να τελειώνουμε. Και μετά; Το φυσιολογικό κράτος του Κοτζιά και του Γκουτέρες; Δεν βαριέστε. Ποιος ασχολείται με δαύτους. Ξένους δεν τους θεωρούσατε τόσο καιρό; Να μην ανακατεύονται. Άλλωστε, άμα συμφωνήσουμε εμείς, αυτοί θα χορέψουν τσάμικο (ο Πορτογάλος δεν ξέρει αλλά κάτι θα του βρούμε να χορέψει).
Και τα 44 χρόνια αγώνων; Ανοησίες. Επειδή ήταν ξεροκέφαλη η προηγούμενη γενιά και δεν πήγαινε να κλείσει το Κυπριακό θα την πληρώσουμε εμείς; Πού ήταν να σκεφθούν αυτή τη μαγική συνταγή; Και οι επόμενες γενιές; Που θα τους παραδώσουμε ένα νησί δέσμιο εσαεί της Τουρκίας; Όταν τα αέρια θα εκλείψουν τι θα κάνουν; Ε, ας κάνουν κι αυτοί κάτι για πάρτη τους. Από εμάς τα περιμένουν όλα; Ας ξεπουλήσουν κι εκείνοι κάτι άλλο να επιβιώσουν…
Και η συνύπαρξη με τους λύκους του Σουλτάνου; Το τρομοκρατικό καθεστώς στα κατεχόμενα, που θέλει να αφανίσει τον Λεβέντ; Η συνύπαρξη με το τρομοκρατικό καθεστώς του δικτάτορα, που φυλακίζει χιλιάδες στην Τουρκία, φιμώνει κόσμο, απειλεί δια του στρατού, σκορπά την μαυρίλα της δικτατορίας; Η συνύπαρξη με τον τουρκικό στρατό, που δρα πειρατικά; Υπερβολές. Δεν σας το έλεγε τόσο καιρό πριν ο Αβέρωφ; Με τη λύση, θα γίνει μια εισβολή του επιχειρηματικού κόσμου στην τεράστια αγορά της Τουρκίας. Θα τους ισοπεδώσουμε. Στο τσεπάκι μας θα τους βάλουμε.
Ακόμη και χθες στο συμβούλιο αρχηγών, ένας κομματάρχης αυτά έλεγε. Έγινε αιτία ο αφιλότιμος, να βγει εκείνη η τραγική κοινή ανακοίνωση, που έλεγε ότι «διατηρούν τις απόψεις τους σε σχέση με τον τρόπο και τα μέτρα με τα οποία θα πρέπει να αντιμετωπιστεί η κατάσταση». Ούτε καν κάτω από τέτοιες συνθήκες εγκλωβισμού και απειλής της Κ.Δ., δεν υποχώρησε από τον ψευδαισθησιακό του κόσμο, ώστε να έβγαινε μια κοινή αντίδραση της πλευράς μας. Που θα πρόσφερε, επιτέλους, καλή ψυχολογία στο λαό. Και θα έστελνε, ταυτόχρονα, ισχυρό μήνυμα σε ξένους και Τούρκους, ότι είμαστε ενωμένοι κόντρα στους πειρατές.
Δεν χρειάζεται κανείς να είναι πολιτικός Αίνσταϊν για να αντιληφθεί ότι επιστροφή σε συνομιλίες υπό τις σημερινές συνθήκες αποτελεί καταστροφή. Διότι ο Γκουτέρες επέδειξε ποντιοπιλατική στάση (εδώ το κατάλαβε ακόμη και ο Κασουλίδης), οι εταίροι μας «επιτέθηκαν» στον Σουλτάνο με χάδια. Έκαναν ξεκάθαρη την απροθυμία τους να συγκρουστούν (ακόμη και σε μια τέτοια διεθνή παρανομία). Οπότε σε ένα νέο διάλογο, είναι ηλίου φαεινότερο, πού θα στρέψουν τις πιέσεις τους. Ίσως να ξαναχρησιμοποιήσουν εκείνο το περιβόητο πιστόλι, τώρα που γνωρίζουν ότι οι ταγοί μας διαθέτουν ευπαθείς κροτάφους. Η επιλογή θα είναι μονόδρομος. Είτε αποδοχή μιας λύσης που θα ικανοποιεί την Τουρκία είτε ναυάγιο με επιφόρτιση της ευθύνης στον αδύναμο κρίκο. Εκτός και αν αυτό επιδιώκουν κάποιοι και το επιβάλλουν βήμα-βήμα, αναμένοντας πότε θα καμφθούν εντελώς οι αντιστάσεις αυτού του δύσμοιρου λαού…
ΠΗΓΗ:http://www.philenews.com/f-me-apopsi/arthra-apo-f/article/492465/lig-strato-lig-proedria-50-50-ta-aeria-kai-kleisame-bre-aderfia
