Στις 3 Μαΐου φθάνει για παράνομη επίσκεψη στα κατεχόμενα, με μαστίγιο και… μαντήλα, ο Τούρκος Πρόεδρος, Ταγίπ Ερντογάν, για να εγκαινιάσει τα νέα κτήρια του ψευδοκράτους, τη λεγόμενη Βουλή και το Προεδρικό Μέγαρο. Κουβαλά μαζί του τις κατηγορίες της αντιπολίτευσης, όπως δημοσίως ελέχθησαν εντός της Μεγάλης Τουρκικής Εθνοσυνέλευσης από τον ηγέτη των Κεμαλιστών, Οζκιούρ Οζέλ. Σύμφωνα με τον ισχυρισμό του Οζέλ, ο Ερντογάν και το κόμμα του, το AKP, «πουλούν την Κύπρο», λόγω της αποτυχίας τους να αποτρέψουν την απόφαση τουρκογενών κρατών (Καζακστάν, Ουζμπεκιστάν, Κιργιστάν και Τουρκμενιστάν) να συνάψουν διπλωματικές σχέσεις με την Κυπριακή Δημοκρατία. Η πληροφορία δεν διαψεύσθηκε, αλλά αναπαράχθηκε. Και αν κάτι τέτοιο δεν συμβεί, ο Ερντογάν θα μείνει εκ νέου εκτεθειμένος.

Το Συμβούλιο των… «γερόντων»

Εξ αφορμής τούτου αποφασίστηκε, σύμφωνα με δημοσιεύματα στον τουρκικό Τύπο, όπως πραγματοποιηθεί προ της άφιξης του Ταγίπ Ερντογάν στο νησί, δηλαδή μεταξύ 1ης και 2ας Μαΐου, σύσκεψη στα κατεχόμενα του «Συμβουλίου των Πρεσβυτέρων των Τουρκογενών Κρατών» ή των «σοφών» όπως αποκαλούνται. Το εν λόγω Συμβούλιο έχει συμβουλευτικό χαρακτήρα και στόχο την ενότητα και συνοχή μέσω των παραδόσεων και του πολιτισμού. Αντικείμενο συζήτησης θα είναι η απόφαση των τουρκογενών κρατών. Επί τούτου υπάρχει αίτημα του κατοχικού ηγέτη, Ερσίν Τατάρ, ο οποίος ζητά όπως αρχίσουν οι διαδικασίες για την ανταλλαγή διπλωματικών σχέσεων με το ψευδοκράτος και την έκδοση κοινής δήλωσης περί της στήριξης της τουρκικής πολιτικής στο Κυπριακό, δηλαδή αυτής των δύο κρατών.

Ερχιουρμάν και η άλλη όψη της διχοτόμησης

Δεν είναι μόνο στην Τουρκία που πυροδοτήθηκαν αντιδράσεις, αλλά και στα κατεχόμενα. Η αντιπολίτευση – τόσο μέσω του Μεχμέτ Αλί Ταλάτ όσο και μέσω του Τουφάν Ερχιουρμάν – κατηγορεί τον Τατάρ για αποτυχημένη πολιτική. Ο μεν Ταλάτ τονίζει ότι η πολιτική Τατάρ έχει «μηδενίσει το ψευδοκράτος διεθνώς», σε αντίθεση με τη δική του πολιτική και του κόμματός του, που στηρίζεται σε μια χαλαρή ομοσπονδία, η οποία εντάσσει, όπως είναι πάγια θέση του από το 2003, το ψευδοκράτος εκεί όπου του αξίζει στο διεθνές σύστημα. Ο δε Ερχιουρμάν, που θα είναι ανθυποψήφιος του Τατάρ στις λεγόμενες «προεδρικές εκλογές» του προσεχούς Οκτωβρίου, κατηγόρησε τον κατοχικό ηγέτη ότι δεν έπραξε αρκετά για να εξηγήσει τι είναι τα ψηφίσματα 541 και 550 του Σ. Ασφαλείας, με αποτέλεσμα να συμβεί ό,τι συνέβη και στη Σύνοδο των Τουρκογενών Κρατών με την ΕΕ στις αρχές Απριλίου, όπου, κατά την εκδοχή της τουρκικής κυβέρνησης, ασκήθηκαν πιέσεις οικονομικές και επενδυτικές προκειμένου να αποφασιστεί η σύναψη διπλωματικών σχέσεων μεταξύ αυτών και της Κυπριακής Δημοκρατίας. Είναι δε πρόδηλον – και αυτό προκύπτει από προηγούμενες τοποθετήσεις του – ότι ο Ερχιουρμάν υποστηρίζει την ομοσπονδία ως συγκάλυψη της διχοτόμησης και της αναγνώρισης του ψευδοκράτους ως ισότιμου τουρκοκυπριακού συνιστώντος κράτους, αφού είναι, εκτός των άλλων, υπέρμαχος των «δύο λαών», παραπέμποντας μέσω των χωριστών δημοψηφισμάτων στο δικαίωμα χωριστής αυτοδιάθεσης και στην ουσία παρθενογένεσης. Με άλλα λόγια, φέρνει τη διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Άρα, ακόμη και αν κερδίσει τις «εκλογές» στα κατεχόμενα, η πολιτική του θα είναι, απ’ όσα υποστηρίζει σήμερα, εξίσου διχοτομική. Βεβαίως υπάρχει περί της λύσης των δύο κρατών απόφαση της Μεγάλης Τουρκικής Εθνοσυνέλευσης. Ερώτημα: Θα αλλάξει η απόφαση για την επιστροφή στην ομοσπονδία συνομοσπονδιακού χαρακτήρα, που ήταν η προηγούμενη τουρκική θέση, δηλαδή αυτή που ίσχυε προ του Κραν Μοντανά, ή θα ευθυγραμμιστεί ο Ερχιουρμάν με την υφιστάμενη νέα διχοτομική θέση;

Θετικό βήμα και διχοτόμηση

Αυτή η διχοτομική πολιτική του Ερχιουρμάν θα βοηθήσει ή θα δυσκολέψει τον Πρόεδρο στις προσπάθειες διευθέτησης του Κυπριακού; Γιατί τίθεται το ερώτημα αυτό; Διότι τώρα μπορεί να κρύβεται, κυρίως εσωτερικά, πίσω από την άκαμπτη στάση του Τατάρ. Τι θα πράξει εάν ο Ερχιουρμάν προσεγγίσει τις θέσεις του σε απόσταση αναπνοής χωρίς όμως να εγκαταλείπει τις πάγιες τουρκικές θέσεις, τις οποίες θα εκφράζει με διαφορετική πολιτική γλώσσα; Επί τούτου είναι που εγείρεται το εξής ζήτημα:

Κατά πόσον το θετικό βήμα για τη σύναψη διπλωματικών σχέσεων των τουρκογενών κρατών με την Κυπριακή Δημοκρατία θα οδηγήσει μέσω της λύσης στην αποκατάσταση της παραβιασθείσας εννόμου τάξεως από την Τουρκία, όπως αυτή προέκυψε το 1974, ή εάν θα επέλθει η νομιμοποίησή της είτε μέσω της ομοσπονδίας των δύο ισότιμων συνιστώντων κρατών με πολιτική ισότητα είτε μέσω της νέας τουρκικής θέσης, που στηρίζεται στην προηγούμενη. Αυτήν δηλαδή της διχοτόμησης στη βάση των δύο κρατών με ισότιμη κυριαρχία. Ποια είναι η αντίφαση που υπάρχει; Ενώ από τη μια η κυπριακή Κυβέρνηση λογικά πανηγυρίζει για τη σύναψη διπλωματικών σχέσεων μεταξύ του ενιαίου κράτους της Κυπριακής Δημοκρατίας και τουρκογενών κρατών, την ίδια στιγμή δηλώνει έτοιμη για συνομιλίες, προκειμένου ν’ αναγνωριστεί το ψευδοκράτος ως ισότιμο συνιστών κράτος με πολιτική ισότητα, που σημαίνει την κατάργηση των ψηφισμάτων 541 και 550 του Σ. Ασφαλείας, τα οποία τι προνοούν; Ότι το ψευδοκράτος δεν μπορεί ν’ αναγνωριστεί ως προϊόν βίας και χρήσης των όπλων, αφού καταστρατηγεί το άρθρο 2, παράγραφος 4 του Χάρτη των Ην. Εθνών. Ερώτημα: Το τουρκοκυπριακό συνιστών κράτος είναι ή όχι το σημερινό ψευδοκράτος, που προέκυψε από τη βία και τη χρήση των όπλων;

Διχοτομεί και διαλύει ή όχι, το ενιαίο κράτος της Κυπριακής Δημοκρατίας; Άρα, για να έχουν οι προσπάθειες αυτές πραγματικά θετικό αποτέλεσμα για την Κύπρο, ο τελικός στόχος δεν θα πρέπει να είναι μια από τις παραλλαγές των δύο τουρκικών διχοτομικών αξιώσεων, αλλά η αποκατάσταση της παραβιασθείσας εννόμου τάξεως της Κυπριακής Δημοκρατίας από την Τουρκία. Και αυτό προκύπτει από το ψήφισμα 360 του Σ. Ασφαλείας και από το Πρωτόκολλο 10, που αφορά στην ένταξη ολόκληρης της Κύπρου στην ΕΕ, με αναστολή του Κεκτημένου στο βόρειο τμήμα λόγω κατοχής. Ο στρατηγικός, λοιπόν, στόχος δεν θα πρέπει να είναι η νομιμοποίηση των τετελεσμένων της εισβολής, δηλαδή του γεωγραφικού, διοικητικού και γεωγραφικού διαχωρισμού της Κύπρου, μέσω μιας ομοσπονδίας δύο ισότιμων συνιστώντων κρατών με πολιτική ισότητα ή των δύο κρατών με ισότιμη κυριαρχία, αλλά η επανενσωμάτωση των Τουρκοκυπρίων στην Κυπριακή Δημοκρατία κάτω από τους νόμους της ΕΕ, και όχι η διάλυσή της. Ως εκ τούτου, τέτοια θετική ενέργεια, όπως αυτή με τις τουρκογενείς χώρες, δεν θα προσφέρει την ουσιαστική θεραπευτική αγωγή εάν δεν είναι ενταγμένη στην πρακτική λύση του ενιαίου κράτους, αλλά μορφίνη στον τελικό ακρωτηριασμό της Κύπρου.

Οι σκοποί του Ερντογάν

Υπό αυτές τις συνθήκες θα φθάσει στην Κύπρο το ερχόμενο Σάββατο ο Ερντογάν -στα κατεχόμενα- έχοντας κατά νουν τα εξής: 1. Τη δημιουργία επικοινωνιακών συνθηκών στήριξης του ψευδοκράτους μέσω των συμβόλων και των κτηρίων, καθώς και της δικής του παρουσίας, ενισχύοντας έτσι τη χωριστή κρατική συνείδηση των Τουρκοκυπρίων και των εποίκων. Αυτό σημαίνει στήριξη της πολιτικής των δύο κρατών με τη συμμετοχή και της αντιπολίτευσης, αφού θα συμμετάσχει και αυτή στις φιέστες. Προς αυτήν την κατεύθυνση κινείται και ο θαλάσσιος χωροταξικός χάρτης, που ετοιμάζεται για το ψευδοκράτος από την Άγκυρα.

1. Τη στήριξη της τουρκικής πολιτικής στις προσπάθειες επίλυσης του Κυπριακού, εφόσον βρίσκεται εν εξελίξει η διαδικασία για ΜΟΕ μεταξύ των δύο ηγετών του νησιού. Ακόμη και αν ήθελε, ο Ερντογάν δεν μπορεί να είναι ελαστικότερος στην πολιτική του, διότι οι Κεμαλιστές τον κατηγορούν ήδη ότι πουλά την Κύπρο, την οποία αυτοί, όπως τονίζουν, κατέκτησαν με τον Ετζεβίτ.
2. Τη «διασκέδαση» των κακών εξελίξεων με τις τουρκογενείς χώρες, αφού η σύσκεψη του «Συμβουλίου των Πρεσβυτέρων» θα χρησιμοποιηθεί ως μήνυμα «σεβασμού» κατ’ ελάχιστον του ψευδοκράτους και παραπέρα ενεργειών για την αναβάθμισή του, όπως ο κ. Τατάρ την εννοεί. Αφενός με τη στήριξη του κατοχικού καθεστώτος και αφετέρου των κινήσεων για εμπορικές και άλλες συναλλαγές ή ακόμη και για μορφή διπλωματικών σχέσεων, αφού το ψευδοκράτος έχει ήδη καθεστώς παρατηρητή στον Οργανισμό Τουρκογενών Κρατών, των οποίων η επόμενη Σύνοδος είναι προγραμματισμένη για τον Νοέμβριο, μετά δηλαδή από τις λεγόμενες «προεδρικές εκλογές» στα κατεχόμενα.
3. Την επιβολή της θρησκευτικής παιδείας στα σχολεία με κορυφή του παγόβουνου τη μαντήλα, που προκαλεί αντιδράσεις στα κατεχόμενα, αφού είναι πρόδηλον πως οδηγεί στην ισλαμοποίηση. Απόδειξη τούτου αποτελεί και η συνεχής αύξηση των μουσουλμανικών ιερατείων. Ο Ερντογάν σε τέτοιες περιπτώσεις, όταν υπάρχει απειθαρχία, χρησιμοποιεί εξαγορές ή… μαστίγιο. Με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει.

Οι φωνές των Τουρκοκυπρίων

Ακόμη και αν υπάρξουν φωνές αντίδρασης από τους Τουρκοκυπρίους, που υπάρχουν, δεν θα είναι δυνατό να βρουν απήχηση στην Τουρκία, χωρίς την οποία δεν μπορούν να σταθούν ως παράνομη οντότητα. Συμβαίνει αυτό, διότι η τουρκική αντιπολίτευση είναι πιο σκληρή από τον Ερντογάν στο Κυπριακό. Και κάτι τέτοιο δεν είναι πρόσκαιρο παιχνίδι μικροπολιτικής για αντιπολιτευτικούς σκοπούς. Εφαρμοζόταν ανέκαθεν. Το δε λάθος είναι ότι και οι ημέτεροι επέτρεψαν, μέσω της ομοσπονδίας και δη των δύο ισότιμων συνιστώντων κρατών με πολιτική ισότητα, να τροφοδοτούν τη χωριστή κρατική συνείδηση αντί να προετοιμάζουν το έδαφος για την επανενσωμάτωση των Τουρκοκυπρίων στην Κυπριακή Δημοκρατία με τη στήριξη της ΕΕ…

ΠΗΓΗ:https://simerini.sigmalive.com/article/2025/4/27/erkhetai-o-soultanos-me-mantela-kai-mastigio/