Να αρχίσουν να συντάσσουν τις παραιτήσεις τους…

Print Friendly, PDF & Email

22 Ιανουάριος 2017

Με τον Κωστάκη Αντωνίου

Αναστασιάδης, Αβέρωφ, Κυπριανού υποσχέθηκαν λύση ευρωπαϊκή και βιώσιμη, και προσφέρουν λύση διάλυσης, ή καταστροφικό αδιέξοδο

Σε ανύποπτο χρόνο, είχαμε τονίσει σε άρθρα μας ότι, από τη στιγμή που δεν επετυγχάνετο λύση, όπως την περιέγραφαν και όπως τη στήριζαν με δικά τους επιχειρήματα ο Πρόεδρος Αναστασιάδης, ο Αβέρωφ Νεοφύτου και ο Άντρος Κυπριανού, και οι τρεις αυτοί πολιτικοί ηγέτες ήταν υποχρεωμένοι, εφόσον διέθεταν πολιτική ευθιξία και αξιοπρέπεια, να δηλώσουν παραίτηση από τα κομματικά αξιώματά τους και να αποχωρήσουν από την πολιτική.

Και οι τρεις αυτοί πολιτικοί διαβεβαίωναν τον λαό ότι, για πρώτη φορά υπάρχουν τόσο άριστοι οιωνοί για τη λύση. Επιχειρηματολογούσαν λέγοντας ότι η Τουρκία, ευρισκόμενη πλέον σε εχθρικό κλοιό, και έχοντας διαρρήξει τις σχέσεις της με όλους τους γείτονες, ήταν υποχρεωμένη να αναζητήσει και να αποδεχθεί δίκαιη λύση του Κυπριακού. Η ψευδαίσθηση αυτή κατερρίφθη ως χάρτινος πύργος, αφού ο Ερντογάν, με ευφυείς κινήσεις και αξιοποιώντας τη γεωστρατηγική θέση της Τουρκίας, και την ισχυρή στρατιωτική και οικονομική της ισχύ, επέτυχε και τις προβληματικές σχέσεις με Ρωσία και Ισραήλ να βελτιώσει και να τις επαναφέρει στο πρότερο επίπεδο.

Η δεύτερη ψευδαίσθηση που καλλιεργούσαν ήταν ότι το κυπριακό φυσικό αέριο μπορούσε να αποτελέσει δέλεαρ για την Τουρκία. Διετείνοντο ότι η Τουρκία επιθυμούσε να καταστεί ενεργειακός παίκτης στην περιοχή και, ως εκ τούτου, ήταν υποχρεωμένη να λύσει το Κυπριακό. Δεν είχαν αντιληφθεί ότι η Τουρκία θεωρούσε δικά της τα ενεργειακά αποθέματα της Κύπρου, και μπορούσε να τα διεκδικήσει είτε μέσω μίας στρατιωτικής κίνησης, είτε μέσω εξαναγκασμού της ελληνοκυπριακής πλευράς να διαμοιράσει τον φυσικό της πλούτο με το ψευδοκράτος.

Τελικά, με τις φοβισμένες κινήσεις και λόγω της έμφυτης πολιτικής δειλίας της ελληνοκυπριακής ηγεσίας, το φυσικό αέριο, από διαπραγματευτικό πλεονέκτημα, κατέστη μπούμερανγκ. Η κυπριακή κυβέρνηση, υπό τον φόβον μίας νέας επιδρομής του «Μπαρμπαρός», αποφεύγει επιμελώς να προχωρήσει σε γεωτρήσεις, ενώ στις συνομιλίες ο Πρόεδρος Αναστασιάδης αποδέχθηκε όπως τα κέρδη από το φυσικό αέριο καρπωθούν και οι δύο κοινότητες.

Η τρίτη ψευδαίσθηση ήταν ότι η εκλογή του Μουσταφά Ακιντζί δημιουργούσε προοπτικές λύσης και πως οι Τουρκοκύπριοι, με τον νέο ηγέτη τους, μπορούσαν να αποβούν μοχλός πίεσης επί του Ερντογάν! Αλλά και αυτό το αφελές επιχείρημα κατέπεσε, αφού συν τω χρόνω, ο Ακιντζί απεδείχθη απόλυτος υποτελής στην Άγκυρα και οι Τουρκοκύπριοι, ασήμαντος παράγοντας στην τουρκική σκακιέρα.

Επί τέσσερα χρόνια ο Πρόεδρος Αναστασιάδης, και οι ηγέτες των δύο μεγάλων κομμάτων, ενέπαιζαν, παραπλανούσαν και τροφοδοτούσαν τον λαό με ψεύτικες διακηρύξεις για επερχόμενη λύση, για διασφάλιση ευρωπαϊκής λύσης και για μετατροπή της Κύπρου, μετά τη λύση, σε Γη της Επαγγελίας, αφού η αχανής τουρκική αγορά θα προσέφερε όλα τα ελέη της στην κυπριακή οικονομία.

Αλλά το πλήρωμα του χρόνου είναι πλέον κοντά. Και οι τρεις ηγέτες πρέπει να καταβάλουν τον λογαριασμό των παραπλανήσεών τους. Η λύση που περιέγραφαν, με τόσο ρόδινα και απατηλά χρώματα, δεν φαίνεται να έρχεται. Αν υπάρξει λύση, θα είναι λύση τουρκική. Και αν δεν υπάρξει λύση θα επακολουθήσει καταστροφικό αδιέξοδο.

Συνεπώς, ο Πρόεδρος Αναστασιάδης, ο Αβέρωφ Νεοφύτου και ο Άντρος Κυπριανού πρέπει να αρχίσουν να προετοιμάζονται για την υποβολή των παραιτήσεών τους. Και ας προσέξουν τούτο: Ας μην καταφύγουν στο εύκολο σλόγκαν «φταίει η τουρκική αδιαλλαξία». Διότι και οι τρεις τους ουδέποτε ή σπανίως αναφέρθηκαν σε αδιαλλαξία της Τουρκίας. Αντίθετα, πάντοτε ανεφέροντο με ιδιαίτερη συμπάθεια στην Τουρκία, στον «σύγχρονο και προοδευτικό ηγέτη Ερντογάν που θέλει λύση» και στον «μετριοπαθή Ακιντζί που έχει κοινά οράματα με τον Αναστασιάδη». Και οι τρεις πολιτικοί έπαιξαν με το εθνικό θέμα, έπαιξαν με τη νοημοσύνη του κυπριακού Ελληνισμού, έπαιξαν με τα δίκαιά του. Και έχασαν.

Οφείλουν να συνειδητοποιήσουν το μέγεθος της ευθύνης τους και να την αναλάβουν. Ούτε οι όψιμες φουστανέλες, ούτε η επίκληση της τουρκικής αδιαλλαξίας, ούτε η κατασκευή «φιλοκληριδικών πτερύγων», που παρέσυραν το ΑΚΕΛ στη στήριξη Αναστασιάδη, μπορούν να αποτελέσουν ελαφρυντικά και άλλοθι. Και, κυρίως, ο Πρόεδρος Αναστασιάδης ας μην ελπίζει πως προτάσσοντας το επιχείρημα του ηγέτη που έφερε το Κυπριακό προ της λύσης, και άρα πρέπει ο λαός να του εμπιστευθεί μία δεύτερη θητεία, προκειμένου να το επιλύσει οριστικά, μπορεί να αποτελέσει σοβαρό και πειστικό λόγο για να του προσφέρει ο λαός, στις προεδρικές εκλογές του 2018, τη δεύτερη ευκαιρία.

Δεύτερη ευκαιρία για τον Νίκο Αναστασιάδη ή για τον Δημοκρατικό Συναγερμό, να διαχειριστούν εκ νέου το εθνικό θέμα, δεν θα υπάρξει. Ούτε δεύτερη ευκαιρία για το ΑΚΕΛ να αναδείξει δικό του Πρόεδρο. Όσα καταστροφικά επέφεραν τα δύο κόμματα στο εθνικό θέμα, αλλά και στην οικονομία στα δέκα χρόνια διακυβερνήσεως του τόπου, τους αποστερούν οριστικά την ευκαιρία να ξανακυβερνήσουν…

Εκτός και αν ο λαός παρεφρόνησε…

ΠΗΓΗ:http://www.sigmalive.com/simerini/columns/stigma/398371/na-arxisoun-na-syntassoun-tis-paraitiseis-tous#sthash.mUxeXoHE.dpuf