25 Φεβρουάριος 2017
Με τον Λάζαρο Μαύρο
Π Ρ Ω Τ Ο ΘΕΜΕΛΙΩΔΕΣ ανέκαθεν σφάλμα. Αδιάπτωτα συνεχιζόμενο για 43 χρόνια. Ήτοι, διαχρονικά επαναλαμβανόμενο. Και το χειρότερο: Διαχρονικά αδιόρθωτο. Παρ’ ότι στο ίδιο χρονικό διάστημα, κάθε χρόνο, κάθε μήνα, κάθε βδομάδα, κάθε μέρα, η τουρκική πραγματικότητα αποδείκνυε και αποδεικνύει την αρχήθεν και αδιακόπως επαναλαμβανόμενη ψευδαίσθηση των Ελλήνων ότι, είναι δήθεν πιθανόν η νικήτρια του 1974 Τουρκία, διατηρούσα έκτοτε υπέρτερη ισχύ έναντι τού Ελληνισμού και επιτυγχάνουσα την εύνοια των μεγάλων δυνάμεων, να αποδεχθεί λύση τού Κυπριακού, η οποία θα συνεπάγεται μείωση των κεκτημένων της και βελτίωση υπέρ των Ελλήνων τής ντε φάκτο κατάστασης που η ίδια επέβαλε και συντηρεί στο νησί.
Α Υ Τ Η ΥΠΗΡΞΕ πάντα η κυρίαρχη ελληνική ψευδαίσθηση. Γενεσιουργός αιτία του συνόλου τής αδιέξοδης κι αποτυχημένης πολιτικής που ακολούθησαν όλες διαδοχικά οι κυπριακές Κυβερνήσεις και η Αθήνα:
– ΠΟΛΙΤΙΚΗ η οποία αυτοπαγιδεύτηκε κι εγκλωβίστηκε, χωρίς εναλλακτική διέξοδο διαφυγής, στην εξαρχής ραμμένη στα μέτρα της τουρκικής τακτικής, διαδικασία των λεγόμενων «διακοινοτικών» συνομιλιών, μακροχρόνιας διολίσθησης και προσαρμογής προς τις τουρκικές απαιτήσεις.
– ΠΟΛΙΤΙΚΗ, η οποία, στην πράξη, παρήγαγε την επιδείνωση και διαιώνιση τής παράνομης ντε φάκτο τουρκικής διχοτόμησης. Και των διογκούμενων «τετελεσμένων» τής συνεχιζόμενης τουρκικής κατοχής. Χειροτερεύοντας διαρκώς τους όρους κάθε επόμενης αναζήτησης όμοιας «φιλοσοφίας» λύσης. Και αυξάνοντας συνάμα τη βουλιμική αυτοπεποίθηση τής Τουρκίας ότι η ίδια θα κατορθώσει εν τέλει να μετατρέψει νομίμως, με ελληνική υπογραφή, ολόκληρη την Κύπρο σε προτεκτοράτο της.
Α Π Ο Τ Ο Κ Ο ΤΗΣ πρώτης ελληνικής ψευδαίσθησης υπήρξε η πλάνη, ή καλύτερα η αυταπάτη, ότι ήταν πιθανό η αλλαγή των διαδοχικών τουρκικών κυβερνήσεων να φέρει στην εξουσία, στην Άγκυρα, «διαλλακτικότερους» επί του Κυπριακού Τούρκους ηγέτες. Από την πτώση τής 1ης κυβέρνησης τού πρωθυπουργού τής Εισβολής τού 1974 Μπουλέντ Ετζεβίτ και καθ’ όλη τη διάρκεια των έκτοτε δεκαετιών και αυτή η αυταπάτη εμφιλοχωρούσε στις διαδοχικές κυπριακές και ελλαδικές ηγεσίες. Μεγιστοποιήθηκε, μάλιστα, πριν από 15 χρόνια εξ αιτίας της ανόδου στην εξουσία του ισλαμιστή Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Στον οποίο οι διαδοχικώς αυταπατώμενοι πρόεδροι της Κυπριακής Δημοκρατίας και οι ομοιοπαθείς τους διαδοχικοί πρωθυπουργοί της Ελλάδος, επί 15 συναπτά έτη, εναποθέτουν ματαίως αλλ’ αδιόρθωτα τις ελπίδες τους για διαλλακτικότητα ως προς τη λύση του Κυπριακού. Έφθασαν μέχρι του σημείου, Πρόεδροι της Κυπριακής Δημοκρατίας, με διεθνές ακροατήριο, να εκθειάζουν τη βούληση του Ερντογάν για λύση και να εκφράζουν την… κατανόησή τους για τις… αργοπορίες του, λόγω των… εσωτερικών και εκλογικών των δυσκολιών…
Δ Ε Υ Τ Ε Ρ Η ΘΕΜΕΛΙΩΔΗΣ ελληνική ψευδαίσθηση, ομοούσια της πρώτης υπήρξε πάντοτε η σκέψη ότι θα μπορούσαν οι Τουρκοκύπριοι να αυτονομηθούν από την Άγκυρα και να παίξουν, στο Κυπριακό, ρόλο διαφορετικό από εκείνο που ορίζει η Τουρκία. Αυτή η ψευδαίσθηση κυριάρχησε ιδίως μετά την αντικατάσταση του Ραούφ Ντενκτάς από τον «σύντροφο και φίλο» Μεχμέτ Αλί Ταλάτ που το Προεδρικό της Λευκωσίας, μάλιστα, τον ανέμενε να κάνει και την «επανάστασή» του κατά της… Τουρκίας! Το παταγώδες ναυάγιο και εκείνων των ελπίδων ουδόλως σωφρόνισε τις ελληνικές ηγεσίες. Αντίθετα, η ψευδαίσθηση κορυφώθηκε και μεσουρανεί από της ανόδου στην παράνομη εξουσία του κατοχικού ψευδοκράτους του Μουσταφά Ακιντζί.
Α Μ Φ Ο Τ Ε Ρ Ε Σ οι θεμελιώδεις ελληνικές ψευδαισθήσεις φανερώνουν μία διαρκή άγνοια του τουρκικού παράγοντα. Μία αθεράπευτη περιφρόνηση της ρεαλιστικής μελέτης και κατανόησης της μακροχρόνια επεκτατικής κατά της Κύπρου στρατηγικής όλων ανεξαιρέτως των τουρκικών κυβερνήσεων. Πρόκειται για μια πεισματική άρνηση γνώσης του τουρκικού παράγοντα. Και ανεπάρκεια αντίληψης της τουρκικής πολιτικής.
Δ Ι Α Π Ι Σ Τ Ω Θ Η Κ Ε κατ’ επανάληψιν και από την παρούσα στήλη, ότι οι ελληνικές ηγεσίες στερούνται Στρατηγικής Αντίληψης των πραγμάτων. Με γνήσιο πλέον συμπέρασμα ότι η έλλειψη, η απουσία, η μη ύπαρξη ελληνικής Στρατηγικής Αντίληψης, ίσως να είναι και το «κλειδί» για να αντιληφθούμε και να εξηγήσουμε, γιατί διαχρονικά οι ίδιες παρ’ ημίν διαδοχικές κυβερνήσεις κι ο πολιτικός κόσμος, ΔΕΝ αντιλαμβάνονται την εναντίον ΚΑΙ της Κύπρου διαχρονική Τουρκική Εθνική Στρατηγική. Τελικά, σε ένα ζωτικά θεμελιώδες και κρισιμότατο ερώτημα που αμέτρητες φορές κι επί πολλά χρόνια βασανίζει όσους προβληματίζονται, γιατί δηλαδή οι κυβερνώντες και οι κομματικές ηγεσίες πολιτεύουν αγνοώντας, ή παραβλέποντας, ή επιδεικνύοντας αδικαιολόγητες κι ανερμήνευτες ψευδαισθήσεις, ως προς την τουρκική Στρατηγική, η απάντηση είναι πιθανόν απλούστατη:
– ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ καθόλου Στρατηγική Σκέψη.
– ΣΤΕΡΟΥΝΤΑΙ Στρατηγικών Μυαλών.
– ΜΕ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ να κρίνουν εξ ιδίων τα αλλότρια. Και, άρα, να νομίζουν ότι και η Τουρκία είναι σαν και του λόγου τους.
ΛΑΖΑΡΟΣ Α. ΜΑΥΡΟΣ
ΠΗΓΗ:http://www.sigmalive.com/simerini/columns/iristho/408556/themeliodeis-makroxronies-ellinikes-psevdaisthiseis#sthash.kq6Tnwcj.dpuf
