Αέριο, έσοδα Τ/κ και κουτουρού πολιτική

11 ΙΟΥΝ 2017

Γράφει ο Άριστος Μιχαηλίδης

ΤΟΝ Σεπτέμβρη του 2011 όταν η Άγκυρα και οι εδώ εγκάθετοι της έστησαν ολόκληρη δολοπλοκία ενάντια στη διεθνή νομιμότητα για να υποστηρίξουν με τις φρεγάτες τους ότι ο φυσικός πλούτος δεν ανήκει στην Κυπριακή Δημοκρατία και ότι οι έρευνες στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη παραβιάζει τα δικαιώματα των Τουρκοκυπρίων, ο τότε Πρόεδρος Δημήτρης Χριστόφιας, στα κουτουρού, χωρίς καμιά μελέτη, χωρίς συμβουλές, άρχισε να παίζει οικειοθελώς στο γήπεδο που του έστρωσαν. Πήγε στη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών και μοίραζε διαβεβαιώσεις για τα δικαιώματα των Τουρκοκυπρίων στο φυσικό αέριο.

«Εγγυούμαι», έλεγε σε διάσκεψη Τύπου, «ότι και πριν τη λύση – εάν δεν θελήσει η Τουρκία να δείξει καλή θέληση – εάν θα έχουμε αυτά τα εισοδήματα, θα δούμε με ποιόν τρόπο θα τα χρησιμοποιήσουμε για το καλό και των δύο κοινοτήτων». (Νέα Υόρκη 22/9/2011). Και λίγο αργότερα από το βήμα της Γενικής Συνέλευσης επαναλάμβανε: «Θέλω να διαβεβαιώσω τους Τουρκοκύπριους συμπατριώτες μας ότι ανεξαρτήτως συνθηκών θα έχουν να ωφεληθούν από τους καρπούς της πιθανής ανεύρεσης και εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων». Ήταν όταν αρχίσαμε να έχουμε τις πρώτες σοβαρές ενδείξεις ότι το φυσικό αέριο μπορεί να παίξει καταλυτικό ρόλο στις προσπάθειες λύσης. Αλλά, η πολιτική μας συνέχιζε να είναι πολιτική του ποδαριού. Ο Πρόεδρος μόνος του αποφάσισε ότι θα εγγυηθεί εισοδήματα για τους Τ/κ, χωρίς καμιά σκέψη για το τι μπορεί να σημαίνει αυτό για την ευρύτερη πολιτική και επίδραση στο Κυπριακό. Έτσι του ήρθε, έτσι είπε και μετά ας τρέχουν άλλοι να βρουν την άκρη.

Δεν τα λέμε αυτά για την ιστορία, αλλά επειδή η κουτουρού πολιτική μας συνεχίζεται. Παρά τη δυναμική, που αναπτύσσεται γύρω από την ενέργεια, η ηγεσία μας δεν έκατσε ποτέ να μελετήσει τις κινήσεις της. Ούτε τότε, ούτε σήμερα.

Αυτό που θα έπρεπε να λένε σταθερά οι ηγέτες μας είναι ότι ο φυσικός πλούτος δεν ανήκει ούτε στους Ελληνοκύπριους ούτε στους Τουρκοκύπριους. Και ούτε επιτρέπεται να διαχωρίζουν το λαό σε δυο λαούς που δικαιούνται μερίδια. Το όποιο όφελος από τα κοιτάσματα ανήκει στο κυπριακό κράτος, στο νόμιμο κράτος και φυσικά στους πολίτες του, τους νόμιμους πολίτες του. Ανεξάρτητα, αν θεωρεί και τους Τ/κ νόμιμους πολίτες του. Προχτές, στην Ουάσιγκτον, ο βοηθός υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Τζόναθαν Κόεν, επαναλάμβανε τη θέση της χώρας του: «Πιστεύουμε ότι τα όποια έσοδα από τους υδρογονάνθρακες θα πρέπει να διανεμηθούν ακριβοδίκαια μεταξύ των ανθρώπων στο νησί.» Ποιος τους είπε τους Αμερικάνους ότι το νόμιμο κράτος της Κύπρου θα μοιράσει τα έσοδα του αερίου; Μα, εμείς οι ίδιοι. Η επιπολαιότητα μας και η απουσία στρατηγικής.

Διαβάζαμε προχτές ότι ο πρόεδρος της ExxonMobil, Στιβ Γκρίνλι, στην παρουσία του Προέδρου Αναστασιάδη, στην Ουάσιγκτον, έλεγε ότι το «το όραμα μας είναι πως η Κύπρος θα καταστεί ενεργειακό κέντρο και ελπίζουμε να βρούμε αρκετές ποσότητες φυσικού αερίου, κάτι που θα δημιουργήσει τα θεμέλια ώστε η Κύπρος να γίνει εξαγωγέας ενέργειας». Διερωτόμαστε, όμως, έχει όραμα η κυπριακή ηγεσία; Έχει την ικανότητα να προωθήσει τέτοιο στόχο; Ή η εμβέλεια της φτάνει μόνο ως τις εγγυήσεις για τα εισοδήματα που θα εξασφαλίσει για τους Τουρκοκύπριους; Διότι, και η προσέγγιση της σημερινής ηγεσίας δεν είναι διαφορετική από εκείνην του Χριστόφια. Την κουτουρού. Που είναι αδύνατο να διακρίνει και να αξιοποιήσει την προοπτική που δημιουργούν τα νέα δεδομένα, όπως αυτά που διατυπώνει η ExxonMobil, και ασκεί πολιτική ψευδαισθήσεων, που οδηγεί μόνο ως αυτό που λέει ο Αμερικάνος υφυπουργός. Ότι «τα έσοδα θα διανεμηθούν ακριβοδίκαια μεταξύ των ανθρώπων στο νησί». Ή ο Χριστόφιας, ότι και πριν από τη λύση οι Τ/κ θα έχουν όφελος από τα έσοδα. Και τώρα, που θα πάμε ξανά στη Γενεύη και θα μας ρωτούν γιατί προχωράτε «μονομερώς» σε γεωτρήσεις αφού παραδέχεστε ότι τα έσοδα δεν ανήκουν στο νόμιμο κυπριακό κράτος αλλά σε όλους τους ανθρώπους στο νησί, τι θα έχουμε να απαντήσουμε;

ΠΗΓΗ:ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ