26/10/2018
του Άριστου Μιχαηλίδη
Τι ωραίες συζητήσεις που γίνονται αυτές τις μέρες για το Κυπριακό. Απολαυστικές πολλές φορές. Σαν να και θα το λύσουμε μόνοι μας οι Ελληνοκύπριοι και πρέπει να αποφασίσουμε το μοντέλο που θα αποκτήσουμε. Ή, έστω, σαν να και θα το λύσει ο Αβέρωφ με τους Τουρκοκύπριους πολιτικούς, είτε μέσα στο κουτί είτε έξω από το κουτί. Συνεχίζουμε χρόνια το παραμύθι χωρίς να αγγίζουμε την ουσία. Μια φορά που πήγαν να ασχοληθούν με το κυρίαρχο ζήτημα, στο Κραν Μοντάνα, ήρθαν πίσω συντετριμμένοι κι από τότε δεν ξαναμίλησαν. Τώρα, πάμε πάλι από την αρχή. Αναστασιάδης και Ακιντζί θα προσπαθήσουν να καταλάβουν τι θέλει ο ένας και τι ο άλλος. Να καθαρίσουν την ατμόσφαιρα. Συζητούσαν δύο χρόνια, πήγαιναν μαζί σε κοινωνικές εκδηλώσεις, πήγαιναν μαζί ταξίδια, αλλά δεν κατάλαβαν τίποτα. Σήμερα, θα ξαναπροσπαθήσουν. Τους ευχόμαστε καλή τύχη. Μπορεί να πουν και για τη χαλαρή ομοσπονδία και για τη συνομοσπονδία και για την πολιτική ισότητα… Ξανά από την αρχή. Αλλά, να μην ξεχάσουν να μιλήσουν λίγο και για την Τουρκία. Να μιλήσουν, δηλαδή, για την ουσία του προβλήματος μας, επιτέλους. Γιατί, αν δεν το κατάλαβαν, ο λόγος που πάνε χαμένα τα χρόνια των διαπραγματεύσεων τους, δεν είναι ούτε η ΔΔΟ, ούτε αν θα είναι 24 ή 14 οι αρμοδιότητες της κεντρικής κυβέρνησης. Είναι, που όταν φτάσουν στο κρίσιμο σημείο της λεγόμενης «διεθνούς πτυχής» πρέπει υποχρεωτικά να περιλάβουν στην κουβέντα τους και τον ρόλο της Τουρκίας. Κι εδώ είναι ο κόμπος. Δεν γίνεται να τον αποφεύγουν αιωνίως.
Ας αρχίσουν από αυτό. Εμείς θέλουμε να φύγει η Τουρκία και να αποκτήσουμε πραγματικά ανεξάρτητο κράτος. Οι Τουρκοκύπριοι θέλουν να μείνει η Τουρκία και να αποκτήσουν κράτος – προτεκτοράτο. Υπάρχει χρυσή τομή σε αυτό; Μπορεί να υπάρξει συμβιβασμός σε αυτό; Δεν υπάρχει μέση λύση. Είτε θα φύγει η Τουρκία από την κοινή πατρίδα μας, είτε θα μείνει. Δεν γίνεται να μείνει λίγο, ούτε να φύγει λίγο. Ας το συζητήσουν αυτό λοιπόν και να απαντήσουν με ειλικρίνεια στο ερώτημα: Θέλουν να έχει ρόλο η Τουρκία στην Κύπρο μετά από τη λύση; Αν συμφωνήσουν σε αυτό όλα τα άλλα είναι εύκολα. Αλλά, αν δεν συμφωνήσουν τότε τίποτε άλλο δεν μπορεί να συμφωνηθεί. Διότι σε όλα παρεμβάλλεται αυτό και μόνο. Τι αξία έχει να συζητούν για την πολιτική ισότητα, αν οι Ελληνοκύπριοι δεν πρόκειται να δεχτούν τίποτα γνωρίζοντας ότι τις αποφάσεις στο νέο κράτος θα τις παίρνει η Άγκυρα και θα μας οδηγεί σε συνεχή αδιέξοδα για να μην λειτουργεί το κράτος και να το ελέγχει εξ αποστάσεως; Τι αξία έχει να συζητούν για την ασφάλεια όλων εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης αν οι Τουρκοκύπριοι δεν αισθάνονται καμιά ασφάλεια αν δεν θα την παρέχει η Τουρκία;
Γι΄ αυτό βρίσκω και άσκοπες τις συζητήσεις περί χαλαρής ή μη ομοσπονδίας στις οποίες αναλώνουμε μόνοι μας ενέργεια χωρίς κανένα νόημα. Ρωτούσε χτες η Ελένη Βρετού του ΡΙΚ τον Νικόλα Παπαδόπουλο με το γνωστό πάθος: «Πώς εννοείτε εσείς την πολιτική ισότητα; Θα αποφασίζει η πλειοψηφία δηλαδή; Αυτό θέλετε; Αν δεν έχουν βέτο σημαίνει ότι θα αποφασίζει η πλειοψηφία, δηλαδή οι Ελληνοκύπριοι». Τι ωραία, που τα λένε! Να δεχτούμε βέτο σε όλα, ακόμα και στην Ελεγκτική Υπηρεσία, να μη λειτουργεί τίποτε, γιατί δεν είναι δίκαιο να αποφασίζει η πλειοψηφία, ούτε αναμένει κανένας ότι θα αποφασίζουν από κοινού τα μέλη μιας επιτροπής, για παράδειγμα, για το καλό όλων, για το δημόσιο συμφέρον. Θα στήσουμε κράτος, στο οποίο η μια κοινότητα θα εργάζεται σε βάρος της άλλης. Γι΄ αυτό χρειάζονται τα βέτο, λένε. Αλλά, έχουν κανένα νόημα αυτά όταν το βασικότερο δεν το συζητήσαμε ποτέ; Βέβαια, υπάρχει και το άλλο ενδεχόμενο: Να θεωρούν δεδομένο ότι η Τουρκία θα έχει ρόλο στο νέο μας κράτος, οπότε δικαιολογημένα αναζητούν απαντήσεις στα υπόλοιπα. Ας ξεκινήσουν από αυτό, λοιπόν, ο Αναστασιάδης και ο Ακιντζί και να μας πουν την απάντησή τους. Αλλιώς, να συνεχίσει ο καθένας το δικό του παραμύθι, να κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας κι έχει ο Θεός.
aristosm@phileleftheros.com
ΠΗΓΗ:http://www.philenews.com/f-me-apopsi/arthra-apo-f/article/600915/pote-tha-milisete-ga-ton-rolo-tis-toyrkias-meta-ti-lysi
