Η Αμερική πρέπει να προετοιμαστεί για την επερχόμενη εποχή της πυρηνικής τριπολικότητας

7/7/2023

γράφει ο  Zachary Keck

(μετάφραση της αγγλικής έκδοσης)

Το οπλοστάσιο της Αμερικής πρέπει να είναι ικανό να αντέξει μια πυρηνική επίθεση από τη Ρωσία ή την Κίνα, να αντεπιτεθεί εναντίον αυτής της χώρας και να διατηρεί αρκετές δυνάμεις για να αποτρέψει την άλλη.

Ο αγώνας της Κίνας για την πυρηνική ισοτιμία με τις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Ρωσία μεταμορφώνει τη διεθνή στρατηγική σταθερότητα. Καθώς η Ουάσιγκτον σκέφτεται πώς να απευθυνθεί σε δύο πυρηνικούς ομολόγους, ορισμένοι υποστηρίζουν ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες χρειάζονται ένα μεγαλύτερο πυρηνικό οπλοστάσιο από τις συνδυασμένες στρατηγικές δυνάμεις της Κίνας και της Ρωσίας.

Αυτό θα ήταν τραγικό λάθος. Μια εκτεταμένη πυρηνική συσσώρευση θα μείωνε την αποτροπή και την ασφάλεια με την εξάλειψη των συμβατικών δυνάμεων των ΗΠΑ. Αντίθετα, η Ουάσιγκτον πρέπει να αξιολογήσει ρεαλιστικά τον κίνδυνο και να βρει οικονομικά αποδοτικές μεθόδους για την ενίσχυση της αποτροπής.

Ως ο απόλυτος εγγυητής της ασφάλειας ενός έθνους, τα πυρηνικά όπλα παρέχουν γενικά εξαιρετική απόδοση της επένδυσης. Αυτό δεν σημαίνει ότι είναι φθηνά, ωστόσο.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες εκσυγχρονίζουν επί του παρόντος ολόκληρη την πυρηνική τους δύναμη, συμπεριλαμβανομένων των κεφαλών, των υποβρυχίων βαλλιστικών πυραύλων (SSBN), των στρατηγικών βομβαρδιστικών και των χερσαίων διηπειρωτικών βαλλιστικών πυραύλων. Το μη κομματικό Γραφείο Προϋπολογισμού του Κογκρέσου (CBO) υπολόγισε πρόσφατα ότι αυτή η προσπάθεια θα κοστίσει 634 δισεκατομμύρια δολάρια για τη δεκαετή περίοδο που ξεκινά το 2021. Μέχρι το 2030, το CBO σχεδιάζει τον πυρηνικό εκσυγχρονισμό να αντιπροσωπεύει το 12 τοις εκατό του προϋπολογισμού του Υπουργείου Άμυνας (DOD).

Εάν η Κίνα φτάσει στην πυρηνική ισοτιμία με τις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Ρωσία, η Ουάσιγκτον θα χρειαστεί να διπλασιάσει το μέγεθος του οπλοστασίου της για να εξισωθεί με τις συνδυασμένες δυνάμεις του Πεκίνου και της Μόσχας. Οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ρωσία διαθέτουν σήμερα περίπου 1.550 αναπτυγμένα πυρηνικά όπλα. Το 2020, η CBO υπολόγισε ότι η κατασκευή του πυρηνικού οπλοστασίου των ΗΠΑ σε 3.000 έως 3.500 κεφαλές με τρόπο επιζήσιμο θα κόστιζε έως και 172 δισεκατομμύρια δολάρια μόνο για την αγορά των συστημάτων παράδοσης. Αυτός είναι περισσότερος από τον συνολικό προϋπολογισμό προμηθειών του DOD φέτος. Επιπλέον, ο αριθμός αυτός δεν περιλαμβάνει το κόστος κατασκευής πρόσθετων κεφαλών καθώς και το κόστος συντήρησης, το τελευταίο από τα οποία θα μπορούσε να είναι επιπλέον 8 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως (ή σχεδόν 1 τοις εκατό του τρέχοντος προϋπολογισμού του DOD).

Ακόμη και αυτή είναι μια υπερβολικά αισιόδοξη εκτίμηση. Η αντιστοίχιση των πυρηνικών όπλων Ρωσίας και Κίνας για πυρηνικά θα ήταν πολύ πιο δύσκολη και δαπανηρή. Ήδη, τα ζητήματα της εφοδιαστικής αλυσίδας καθυστερούν τα τρέχοντα σχέδια πυρηνικού εκσυγχρονισμού της Αμερικής. Η αμυντική βιομηχανική βάση θα δυσκολευόταν να διπλασιάσει το μέγεθος του οπλοστασίου της Αμερικής και οι μη πυρηνικές στρατιωτικές επενδύσεις θα υποφέρουν σχεδόν σίγουρα ως αποτέλεσμα. Επιπλέον, η Μόσχα και το Πεκίνο δεν θα έμεναν αδρανείς αν η Ουάσιγκτον αναλάμβανε αυτή την πυρηνική επέκταση. Αντίθετα, θα επέκτειναν το μέγεθος των οπλοστασίου τους, απαιτώντας από την Ουάσιγκτον να ξοδέψει ακόμη περισσότερο χρόνο και πόρους για την οικοδόμηση πρόσθετων πυρηνικών δυνατοτήτων.

Τίποτα από αυτά δεν είναι προσιτό σε μια εποχή που οι Ηνωμένες Πολιτείες αντιμετωπίζουν τη ρωσική επιθετικότητα στην Ουκρανία και μια άνευ προηγουμένου κινεζική στρατιωτική συσσώρευση στον Ινδο-Ειρηνικό. Η αποτροπή της Κίνας είναι μια ιδιαίτερα τρομακτική πρόκληση, δεδομένου του ρυθμού της στρατιωτικής επέκτασής της. Το Πεκίνο διαθέτει ήδη το μεγαλύτερο ναυτικό στον κόσμο και ένα εξελιγμένο σύνολο συμβατικών δυνατοτήτων που έχουν σχεδιαστεί ακριβώς για να αποτρέψουν ή να νικήσουν την Κοινή Δύναμη των ΗΠΑ. Με απλά λόγια, η αφιέρωση περισσότερων χρημάτων στα πυρηνικά όπλα θα άφηνε τις Ηνωμένες Πολιτείες και τους συμμάχους τους ασύγκριτους στον Ινδο-Ειρηνικό.

Ευτυχώς, οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν χρειάζεται να ακολουθήσουν αυτήν την αυτοκαταστροφική πολιτική. Παρ’ όλη τη συζήτηση για μια εταιρική σχέση «χωρίς όρια», μια ενοποιημένη πυρηνική επίθεση Κίνας-Ρωσίας είναι αδιανόητη για το άμεσο μέλλον. Όπως γράφω για το βιβλίο μου, Atomic Friends: How America Deals With Nuclear-Armed Allies, ο συνδυασμός πυρηνικών οπλοστασίων πολλών εθνών σε μια ενιαία δύναμη είναι μια εξαιρετική πρόκληση. Τουλάχιστον, θα απαιτούσε η Κίνα και η Ρωσία να έχουν μια ενοποιημένη στρατιωτική διοίκηση.

Όπως δείχνει η εμπειρία του ΝΑΤΟ, αυτή είναι μια απαραίτητη, αλλά όχι επαρκής, προϋπόθεση. Μια ενοποιημένη πυρηνική δύναμη απαιτεί από ένα έθνος να παραχωρήσει κάποιο έλεγχο στα στρατηγικά του όπλα στα άλλα. Δεδομένων των συνεπειών του πυρηνικού πολέμου, ακόμη και οι πιο στενοί σύμμαχοι δεν θα εγκαταλείψουν τα πυρηνικά κουμπιά τους. Τις δεκαετίες του 1950 και του 1960, οι Ηνωμένες Πολιτείες ώθησαν το Ηνωμένο Βασίλειο και τη Γαλλία να θέσουν τα ατομικά τους όπλα υπό τη διοίκηση του ΝΑΤΟ. Δεδομένου ότι το ΝΑΤΟ ηγείται από έναν Αμερικανό στρατηγό, αυτό σήμαινε ουσιαστικά υπό τον έλεγχο των ΗΠΑ. Αν και το Ηνωμένο Βασίλειο συμφώνησε ονομαστικά σε αυτό, ο Βρετανός πρωθυπουργός διατήρησε το αποκλειστικό δικαίωμα να αποφασίζει πότε θα χρησιμοποιήσει -και όχι- τα πυρηνικά όπλα του Λονδίνου. Η Γαλλία δεν θα διασκεδάσει καν την ιδέα. Κανένας Ρώσος ή Κινέζος ηγέτης δεν θα παραδώσει τα πυρηνικά του όπλα στην άλλη πλευρά, ειδικά λαμβανομένων υπόψη των πιθανών κερδών από τη σύναψη μιας πυρηνικής ανταλλαγής με τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Το πολύ, λοιπόν, το οπλοστάσιο της Αμερικής πρέπει να είναι ικανό να αντέξει μια πυρηνική επίθεση από τη Ρωσία ή την Κίνα, να αντεπιτεθεί εναντίον αυτής της χώρας και να διατηρεί αρκετές δυνάμεις για να αποτρέψει την άλλη. Αυτό δεν θα πρέπει να αποτελεί πρόβλημα δεδομένου ότι τα υποβρύχια βαλλιστικών πυραύλων των ΗΠΑ (SSBN) παραμένουν μη ανιχνεύσιμα και – σύμφωνα με το Υπουργείο Άμυνας – το καθένα φέρει είκοσι βαλλιστικούς πυραύλους εκτοξευόμενους από υποβρύχιο με πολλαπλές, ανεξάρτητα στοχευμένες κεφαλές. Ένα ή δύο SSBN θα πρέπει να είναι περισσότερο από επαρκή για να αποτρέψουν τον εναπομείναν αντίπαλο μετά από μια πυρηνική ανταλλαγή.

Υπάρχουν επίσης επιλογές χαμηλού κόστους για αντιστάθμιση. Καθώς οι Ηνωμένες Πολιτείες αποκτούν το νέο στρατηγικό βομβαρδιστικό τους, το Β-21, μπορούν να διατηρήσουν τα υπάρχοντα βομβαρδιστικά Β-2 με πυρηνική ικανότητα, όπως και με το Β-52, το οποίο αναπτύχθηκε για πρώτη φορά το 1961. Ομοίως, μπορεί να επεκταθεί ο αριθμός των βάσεων ικανών να φιλοξενήσουν στρατηγικά βομβαρδιστικά. Κατά τη διάρκεια μιας κρίσης, τα βομβαρδιστικά μπορούν να διασκορπιστούν σε περισσότερες περιοχές, καθιστώντας δύσκολο για έναν αντίπαλο να τους εξαλείψει σε ένα πρώτο χτύπημα.

Τα επίγεια ICBM της Αμερικής μπορούν επίσης να γίνουν πιο επιβιώσιμα —και ισχυρά— σχετικά φθηνά. Αντί να κατασκευάζουν περισσότερους πυραύλους, οι Ηνωμένες Πολιτείες θα μπορούσαν απλώς να κατασκευάσουν περισσότερα σιλό για να τους φιλοξενήσουν. Δεδομένου ότι η Κίνα και η Ρωσία δεν μπορούσαν να είναι σίγουρες ποια σιλό διέθεταν ICBM ανά πάσα στιγμή, οποιαδήποτε χώρα θα έπρεπε να δαπανήσει περισσότερα πυρηνικά όπλα σε ένα πρώτο χτύπημα. Επιπλέον, για να ενισχύσουν την ισχύ κάθε πυραύλου, οι Ηνωμένες Πολιτείες θα μπορούσαν και πάλι να τοποθετήσουν πολλαπλές κεφαλές σε κάθε πύραυλο, κάτι που σταμάτησαν να κάνουν μόνο μετά την Ανασκόπηση της Πυρηνικής Θέσης του 2010.

Η επερχόμενη εποχή της πυρηνικής τριπολικότητας παρουσιάζει σημαντικές προκλήσεις. Αντιμετωπίζοντας το αλλαγμένο στρατηγικό περιβάλλον, η Ουάσιγκτον πρέπει να βρει δημιουργικές λύσεις στις προκλήσεις αντί να ακολουθήσει δαπανηρές, ρομποτικές πολιτικές που αφήνουν την Αμερική και τους συμμάχους της πιο ευάλωτους κάτω από το πυρηνικό όριο.

Ο Zachary Keck είναι πρώην διευθυντής του περιοδικού The National Interest και στέλεχος του Κογκρέσου. Είναι ο συγγραφέας του Atomic Friends: How America Deals With Nuclear-Armed Allies. Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο είναι αυτές του συγγραφέα και δεν αντικατοπτρίζουν την επίσημη πολιτική ή θέση του Υπουργείου Άμυνας των ΗΠΑ ή της κυβέρνησης των ΗΠΑ.

ΠΗΓΗ:https://nationalinterest.org/feature/america-must-prepare-coming-era-nuclear-tripolarity-206624