08 Ιουλίου 2017, 12:01 μμ
του Άριστου Μιχαηλίδη
Σε ένα φυσιολογικό κράτος, λοιπόν, μετά από όσα έγιναν από τον περασμένο Νοέμβριο που ξεκίνησαν οι αποστολές στην Ελβετία για να κορυφωθούν στο Κραν Μοντάνα, θα καθόταν κατεπειγόντως η ηγεσία, του φυσιολογικού κράτους, να μελετήσει σοβαρά τι θα κάνει στη συνέχεια. Η δική μας δεν θα το κάνει. Θα συνεχίσει την πορεία της προς τις προεδρικές εκλογές και θα εξαντλήσει τους προβληματισμούς της στο γνωστό μοτίβο. Που είναι και αλλοπρόσαλλο, τελικά. Ότι η στρατηγική και η πολιτική της είναι απολύτως ορθή και δεν μπορεί να ξεφύγει από αυτή διότι την αποφάσισε από τον καιρό του Μακάριου και άσχετα από τα τραγικά αποτελέσματά της θα τη συνεχίζουμε μέχρι να έρθει μια ευλογημένη μέρα, που θα δικαιωθεί. Δεν έχει σημασία που η άλλη πλευρά δεν ανταποκρίνεται. Ούτε που αποδεικνύεται όνειρο απατηλό το «κοινό όραμα». Ούτε που κάθε βήμα αυτής της πολιτικής οδηγεί όλο και πιο κοντά στην κατάληξη, που -υποτίθεται- θέλουμε να αποφύγουμε, της «ντε γιούρε» διχοτόμησης και της νομιμοποίησης της κατοχής.
Σε ένα φυσιολογικό κράτος, επίσης, θα περίμενε κανείς ότι όχι μόνο η ηγεσία αλλά και οι πολίτες θα έκριναν με βάση το αποτέλεσμα και όχι τους ευσεβοποθισμούς. Αλλά βλέπουμε ακόμα πολίτες, ενεργούς πολίτες, που η ζωή τους τώρα περιστρέφεται γύρω από τις εξυπνάδες ή τις εξυπνοβλακείες που αραδιάζουν στα δίκτυα, να πιστεύουν ακόμα ότι για την τραγική κατάσταση της πατρίδας τους δεν ευθύνεται η Τουρκία, η κατοχή, η αδιαλλαξία των νεοσουλτάνων, αλλά ο υποφαινόμενος, ο Πιν, ο Λάζαρος Μαύρος ή οι «απορριπτικοί» πολιτικοί, τους οποίους βρίζουν όλη μέρα, ευχόμενοι να εξαφανιστούν από τον πλανήτη για να μετατρέψουν, αυτοί που θα απομείνουν μαζί με τους Τούρκους, την Κύπρο σε γη της επαγγελίας.
Ένας προχτές, που δεν του άρεσαν αυτά που έγραφα, μου έστειλε email για να μου πει «είσαι μια ππουστάρα». Για φαντάσου! Είχε τόση ανάγκη να δείξει την απέχθειά του που δεν βρήκε άλλα λόγια, ο ταλαίπωρος. Τέτοιοι πολίτες, όπως κι εκείνοι που ξεσάλωσαν τις τελευταίες μέρες και δεν άφησαν βρισιά που δεν μας την είπαν (τα παίρνω, μακάρι να εξαφανιστώ να γλυτώσει ο τόπος κ.λπ), είμαι βέβαιος ότι όταν σκέφτονται τους Τούρκους, που κατέχουν την πατρίδα τους, δεν νιώθουν επιθυμία να τους βρίσουν, θέλουν μόνο να συνεργαστούν μαζί τους για το κοινό καλό. Και δεν δίνουν σημασία στο ότι οι Τούρκοι δεν θέλουν να συνεργαστούν μαζί τους, θέλουν μόνο να τους έχουν για σφουγγοκωλάριους.
Όχι ότι φταίνε οι πολίτες, διότι αυτοί ειδικά έχουν πολλούς πολιτικούς που σκέφτονται με τον ίδιο τρόπο και τους καθοδηγούν. Αλλά, αν -ας πούμε- υπάρχουν και ηγέτες που διαθέτουν μυαλό και δουλεύει φυσιολογικά, όπως και πολίτες επίσης, το πρώτο που οφείλουν να σκεφτούν είναι ότι αυτό που συνέβη διαδοχικά στο Μοντ Πελεράν, στη Γενεύη και στο Κραν Μοντάνα δεν ήταν η κατάρρευση της διαδικασίας, ήταν η κατάρρευση της πολιτικής, της στρατηγικής και των στόχων της ηγεσίας για πολλά χρόνια. Στηρίχθηκαν στις υποσχέσεις που τους μοίραζαν καλοθελητές, ο Άιντε, οι πρέσβεις, οι «φίλοι» από την Ευρώπη και την Αμερική, και περίμεναν την ευχάριστη έκπληξη από την Άγκυρα, χωρίς να προετοιμαστούν ποτέ για την ώρα που θα αποδειχθεί ποιος είναι ο πραγματικός στόχος της Τουρκίας και του Ακιντζί. Ούτε καν όταν τους τον έλεγαν πεντακάθαρα σε κάθε περίσταση. Τώρα, που στο Κραν Μοντάνα επισημοποιήθηκε μπροστά στον Γενικό Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών, εμείς απλώς θα συνεχίσουμε να βρίζουμε ο ένας τον άλλο, ένεκα και οι εκλογές, μέχρι την επόμενη φάση, που θα είναι ακριβώς η ίδια αν δεν αλλάξουμε πολιτική. Και, για να εξηγούμαστε, δεν είναι αλλαγή πολιτικής να προτείνεις αντί να έχουμε Τούρκους στρατιώτες να καταπατούν την κυριαρχία και την ανεξαρτησία μας να έχουμε Τούρκους αστυνομικούς.
Αλλά, για να αλλάξουμε πολιτική, πρέπει πρώτα να αποφασίσουμε τι είδους κράτος θέλουμε. Προτεκτοράτο ή ανεξάρτητο και κυρίαρχο κράτος; Αν θέλουμε το δεύτερο, ας συμπεριφερθούμε έτσι, στην Ευρώπη, στον ΟΗΕ και στην κυπριακή ΑΟΖ. Κι ας καλέσουμε και τους Τουρκοκύπριους να αποφασίσουν αν θέλουν να συνεχίσουν τη ζωή τους ως γιουσουφάκια των σουλτάνων ή αν θα συνεργαστούν ειλικρινά μαζί μας για την ελευθερία της πατρίδας μας. Αν δεν το θέλουν αυτό, δεν μπορούμε να τους το επιβάλουμε, αλλά να το ξεκαθαρίσουμε πέρα για πέρα ότι δεν θα γίνουμε κι εμείς γιουσουφάκια για να είμαστε ίσοι.
ΠΗΓΗ:http://www.philenews.com/f-me-apopsi/arthra-apo-f/article/413697/se-ena-fysiologko-kratos-poy-leei-o-logs